"Miasto" Tadeusz Peiper
Miasto wyśrubowało się w ziemię
pięściami walczącego marzenia
Człowiek
odziany w walce upału
zamieszkał w swojej własnej dłoni
Niebo:
karta tytułowa zaginionej książki
Tadeusz Peiper jako awangardzista zasłynął z teorii poetyckich, ale pisał również wiersze. Jednym z nich jest "Miasto". Krótka forma i swego rodzaju dosadność w prezentowaniu rzeczywistości to cechy wyróżniające tego typu poezję. Według poety miasto jest nierozerwalnie złączone z miejscem, z ziemią. A powstaje w danym miejscu dzięki najpierw ludzkim marzeniom, planom, projektom. Człowiek, strudzony budową miasta, wznoszeniem go, zamieszkuje jakby sam w sobie. Wznosi miasta trudem własnych rąk i potem zamieszkuje te miasta. Peiper stawia człowieka niemal na piedestale jako budowniczego, bliskiego Stwórcy - Bogu.
