"Kartoteka" należy do najciekawszych przykładów współczesnej dramaturgii ze względu na przyjętą formę antydramatu. W ten sposób Różewicz chciał mocniej podkreślić pewne kwestie. Jego bohater istnieje jakby poza akcją. Charakteryzuje go bierność i barak działania. Co więcej jest niezdefiniowany. Ma wiele twarzy, imion i jest różnie oceniany przez innych. To co mówią o nim rodzice, nauczyciel, a także sekretarka, czy młoda Niemka jest wzajemnie niespójne.
Specyficzną cechą antydramatu jest dowolność i pewna umowność miejsca akcji oraz dekoracji. Sztuka została zbudowana z 30 wątków, które następują wzajemnie po sobie, ale nie tworzą jednorodnej całości. Są krótkie i w niewielkim stopniu łączą się z głównym bohaterem. Kompozycja jest otwarta, bez wyraźnego początku czy końca dramatu. Różewicz też porzucił problem budowania napięcia i nie chciał wprowadzić żadnej kulminacji akcji. Proponuje sceny symboliczne, które ukazują przeszłość bohatera. Jednak one niewiele znaczą w kontekście teraźniejszości. Wszystko jest wyjątkowo niezborne. Sceny patetyczne, które przywołują przeszłość partyzancką sąsiadują z obrazami o znacznej dawce komizmu.
W "Kartotece" mamy do czynienia z niejednorodnością gatunkową. Z jednej strony da się wydzielić fragmenty dramatu, czy też teatralne monologi, dialogi. Z drugiej -pojawia się część prozatorska, a nawet liryczna. Autor sięga nawet do konwencji teatru antycznego, wprowadzając do konstrukcji dramatu chór oraz przywołując mit o Herkulesie. Równocześnie jednak neguje symbolikę używaną w teatrze od czasów starożytnych w imię czystej prawdy. Potrafi także zerwać z patosem dramatu romantycznego i to zarówno w sferze słów, jak i przedstawionych zdarzeń. Aby wymowa tekstu była pełniejsza należy traktować didaskalia jako integralną część utworu.
Opisana forma dramatu Różewicza jest swoistym komentarzem współczesności i pokazuje ważne prawdy o życiu. Egzystencja człowieka także nie ma sensownego początku czy końca. Jednostka nie ma wpływu na moment swoich narodzin i również nie zna czasu swej śmierci. Czuje się anonimowo i obco nie tylko w świecie, ale także we własnym domu, czy środowisku. Pisarz pokazuje, że przeciętny człowiek nie potrafi niczego zmienić i jedynie musi się podporządkować temu, co jest. Pokazuje to bierność bohatera "Kartoteki". Tylko życie jest prawdziwe, ale w nim nie ma znaczących wielkich momentów. Jest tylko zwyczajna egzystencja, dlatego akcja dramatu musi dawać odbicie tej sytuacji. Współczesny człowiek w specyficzny sposób odbiera rzeczywistość. Ma świadomość, że jego heroiczne czyny będą niezrozumiane i dlatego trwa w pewnej stagnacji umysłowej.
Biorąc o wszystko pod uwagę można stwierdzić, że raczej "Kartoteka" dobrze komentuje wiesz "Ocalony". Dramat powstał później, przez kolejne lata. W tym rozbudowanym utworze da się zobaczyć ślady "myślenia" pisarza. Wprowadzenie elementów poematu dygresyjnego dało możliwość ustosunkowania się do wielu ważnych kwestii. Autor w "Kartotece" ukazuje znacznie szerzej te problemy, które wcześniej poruszył w wierszu. Skupia się zwłaszcza na zagadnieniach etycznych. Nowa sytuacja spowodowała przewartościowanie norm. Wtedy też człowiek stracił oparcie, wzorce i stał się anonimowy. Wszystko to w całej pełni ukazuje Różewicz w swoim dramacie. Ponawia ostrzeżenia i wskazuje niebezpieczeństwa współczesności.
