Jan Kochanowski we wszystkich swoich utworach przedstawił różnorodne spojrzenie na przemijający świat i obecnego w tym świecie człowieka.
Pieśni: uczą czytelnika korzystać w pełni z podarowanego człowiekowi przez Stwórcę czasu, miejsca, w którym przyszło mu żyć, ze świata w którym został umieszczony i który to świat niejako został mu zadany do pełnego wykorzystania i udoskonalenia. Wszelkie zdarzenia losowe proponuje Kochanowski przyjmować z ze stoickim spokojem nie warto się bowiem nimi zbytnio przejmować, przeminą one szybko, bo taka jest istota tego świata. Zupełnie przecież od nas nie zależna. Należy radować się otaczającym nas światem i poszukiwać jego piękna i korzystać z niego w jak najpełniejszy sposób. Człowiek nie powinien zważać na braki materialne, życie jest zbyt krótkie, aby się nimi przejmować. Jedyne co należy gromadzić to wszelkie dobra duchowe, wiedza i życiowa mądrość która stanie się kluczem do osiągnięcia pełnego życia.
Fraszki: przepełnia temat zabawy w której jednak należy zachować umiar i takt, trzeba zastanowić się nad ludzkim przemijaniem i ogromnymi siłami, które rządzą ludzkim życiem.
Występuje tu fascynacja filozofią Epikura polegającą na korzystaniu z życia we wszelki możliwy sposób tak aby zapewnić sobie jak najwięcej przyjemności i szczęśliwych chwil. Należy w każdej sytuacji "chwytać dzień" i w pełni go wykorzystując, nic bowiem się już w życiu nie powtórzy.
Treny: zmieniają dotychczasowa koncepcję życia reprezentowana przez Jana Kochanowskiego. Są dramatycznym wyrazem bólu po śmierci najukochańszego dziecka jakim była Urszulka. Wobec śmierci najbliższej osoby człowiek nie potrafi pozostać obojętny. Śmierć burzy dotychczasowy ustalony wcześniej porządek, po śmierci swego drogiego dziecka nic nie jest już takie samo. Jedyną ostoja pozostaje w takiej sytuacji Bóg i jego pomoc w tak trudnej sytuacji. Tylko On jest w stanie wypełnić pustkę po stracie ukochanej osoby, tylko On może na nowo nadać sens ludzkiemu życiu.
