Życie jest wspaniałym darem i musimy starać się go nie zmarnować. Ale czy życie jest piękne? Ludzie od zarania swojej historii zadawali sobie to pytanie, zadają je obecnie i najprawdopodobniej również w przyszłości będą to robić. Czy chcemy żyć, czy jesteśmy zadowoleni ze swojego życia, czy nasze życie ma sens? To pytania szczegółowe, dotyczące każdego człowieka z osobna. Nad pięknem życia rozwodzili się filozofowie, duchowni i artyści. Wielu zwykłych, szarych ludzi widzi swoje życie jako nieustanną walkę o lepszy byt lub pasmo niezawinionych porażek. Każdy musi sam odpowiedzieć sobie też na pytanie ogólne - czy życie jest piękne? Uważam, że tak i zamierzam bronić mojego stanowiska.
Wiele zależy od naszego sposobu widzenia świata. Niedawno wyprodukowany został film o wiele mówiącym tytule - "Życie jest piękne". Głównym bohaterem jest Guido - człowiek uważający życie za najpiękniejszy i najwspanialszy cud, którego doświadcza człowiek. Pomimo, że żyje w czasach wojny, holokaustu, głodu i nieustającego niebezpieczeństwa, nie traci ducha i pozostaje optymistą. Wysoko cenił sobie przywiązanie do rodziny, lecz wolał okłamać własnego syna, by pokazać mu, co w życiu jest piękne. Nam natomiast pokazuje siłę w obliczu śmierci i umiejętność poświęcenia się dla ludzi, których się kocha. Guido jest wspaniałym, radosnym bohaterem w mrocznym i brutalnym świecie. Jego postawa udowadnia, że radości nie dają nam rzeczy, które posiadamy, lecz nasze starania w celu realizacji marzeń. Życie, według Guida, jest piękne wtedy, gdy tego chcemy.
W naszym życiu ważne są małe przyjemności i drobne sukcesy. Z najzwyklejszej chwili można czerpać radość. Dobrze formułuje to fragment piosenki Roberta Jansona: "Póki radość jest w nas, póki wciąż śpiewa ptak, warto żyć, warto śnić, warto być. Póki śmiech tłumi łzy, póki wciąż mamy sny, warto śmiać, cieszyć się, warto kochać. (…)". To świetny argument za pięknością życia. Aby mieć piękne życie nie potrzeba bogactwa, dobrego stanowiska w pracy i wczasów za granicą. Bardziej istotne są przyjaźń, miłość i uśmiech, bo to one właśnie powodują, że czujemy się szczęśliwi. Do szczęścia przyczynia się też wyobraźnia i uczucia. Jeśli jesteśmy lubiani i kochani, to każdy dzień, nawet zimny i deszczowy, ma sens i jest piękny.
Piękno życia jest powodowane przez przyjaźń i miłość. To właśnie te uczucia poprawiają nasze samopoczucie i dodają znaczenia każdemu naszemu działaniu. Świat robi się bardziej kolorowy. Już samo tylko istnienie miłości sprawia, że warto żyć. Tu przykładem może być dramat Williama Szekspira "Romeo i Julia". Zakochani złamali zakaz i musieli spotykać się po kryjomu. Działali nierozważnie - narażali się końcu na surową karę ze strony rodzin. Mimo ciągłego wystawienia na niebezpieczeństwo byli szczęśliwi. Ich miłość trwała krótko i doprowadziła w końcu do śmierci, ale ten krótki czas, który spędzili razem był piękną chwilą życia.
Warto przyjrzeć się także życiu bohaterów "Kamieni na szaniec" Aleksandra Kamińskiego. W czasie wojny codziennie mogli zginąć lub, może nawet gorzej, zostać aresztowani i poddani torturom. Wielu młodych ludzi zbuntowało się przeciw okupantom. Wstępowali do podziemnych organizacji niepodległościowych. Na początku Alek, Zośka i Rudy nie walczyli zbrojnie, udowadniali jedynie wrogom Polski oraz innym Polakom, że ich ojczyzna "jeszcze nie zginęła". Zawsze wierzyli, że w końcu będzie lepiej, że wreszcie będą wolni. Wszyscy byli najbliższymi przyjaciółmi, także ich przyjaźń sprawiała, że patrzyli na świat z większym optymizmem. Nawet torturowani i zabijani wierzyli, że warto żyć dla idei. To właśnie czyniło ich życie pięknym.
Na piękno życia wpływa także natura. Każdy czuje się szczęśliwszy, gdy otacza go las, łąka czy połacie białego śniegu. Natura pomaga nam w wyciszeniu się, poprawia nastrój i uspokaja. Nieszczęśliwi wydają się ci, którzy tego nie dostrzegają lub ignorują piękno natury. Natura nie jest dostępna dla wszystkich. Ludzie mieszkający w mieście nie mają co liczyć na śpiew ptaków i szum liści. Ale nawet miejski park czy działka mogą pomóc się odprężyć i uspokoić. Wisława Szymborska mówiła w jednym ze swoich wierszy: "Nie znajduję - mówię życiu - z czym mogłabym cię porównać, nikt nie zrobi drugiej szyszki ani lepszej, ani gorszej (…)".
Najważniejszym dowodem na to, że życie jest piękne jest sam fakt, że umiemy i możemy to ocenić. Jesteśmy ludźmi, obdarzonymi nogami do podróżowania, duszą do odczuwania, umysłem do rozumienia i zmysłami służącymi temu, żeby dusza i umysł zawsze miały co robić. Fakt, że umiemy czuć zapachy, oglądać widoki i słuchać dźwięków jest wspaniały sam w sobie, przyczynia się też do naszego szczęścia. Tworzymy arcydzieła i pokazujemy je innym. Z samego tworzenia czerpiemy radość, przez oferujemy też przyjemność innym. Inni również tworzą, uszczęśliwiając przez to nas. Życie jest również piękne dlatego, że wciąż możemy odkrywać. Konstanty Ildefons Gałczyński tak napisał w jednym ze swoich wierszy: "Jutro popłyniemy daleko, jeszcze dalej, niż te obłoki, pokłonimy się nowym brzegom, odkryjemy nowe zatoki (...)". To, że umiemy rozwijać się, myśleć i działać jest cudowne.
Uważam, że przy pomocy powyższych argumentów przekonałam wszystkich, że życie jest piękne. Tak, jak Guido czy Rudy doceniali swoje życie w ciągłym zagrożeniu śmiercią, tak i my powinniśmy dostrzec to piękno w każdej, zwyczajnej chwili. Nasze życie jest piękne samo z siebie, po prostu dlatego, że istnieje. Jest także piękne, bo daje nam sposobność i środki do poszukiwania - same one są przyjemne, szczęściem jest też odnalezienie tego, czego szukaliśmy. Niektórzy niszczą i poniewierają piękno życia. Dążą "po trupach' do swego celu - bogactwa czy dominacji nad innymi ludźmi. Pozostawiają za sobą rodzinę i przyjaciół. W efekcie zaspokajają spaczone poczucie szczęścia, ale tracą szczęście prawdziwe. Każdy z nas może kiedyś wybrać złą drogę, każdy może zachwiać się i upaść. Szczęściem jest jednak i to, że można zawrócić lub podnieść się i pójść dalej, tym razem już dobrą drogą. Krótko mówiąc, jeśli chcemy prowadzić szczęśliwe życie, nikt nam tego nie zabroni. Jeśli chcemy szczęścia, życie zaoferuje nam go każdą ilość, jeśli tylko wytrwale poszukamy.
