Wszyscy ludzie są wolni, według ustanowionych Praw Człowieka i w związku z tym, powinniśmy mieć zagwarantowane poczucie swobody oraz bezpieczeństwa w świecie, we własnym kraju czy mieście.
Każdemu z nas przysługuje możliwość obierania dowolnej ścieżki życia, może planować swoją przyszłość - np. wybrać dla siebie taki kierunek studiów, jaki mu odpowiada, a później także zawód albo stanowisko przyszłej pracy. Obywatele każdego niepodległego państwa, mają prawo do wolności słowa oraz myśli. Ponadto, przysługuje nam nieograniczona możliwość korzystania z wszelkiego rodzaju książek lub gazet.
Jednak są granice ludzkiej swobody. Jedną z nich jest świadome lub też nie, popełnianie czynów niezgodnych z ustalonym w danym kraju prawem. Są to np. rabunki, pobicia lub poważniejsze, jak np. zabójstwa. Takie czyny z pewnością zostaną surowo osądzone i odpowiednio ukarane - dłuższym lub krótszym , przymusowym pobytem w zakładzie karnym. Jednak natura człowieka jest tak ukształtowana, że najbardziej pociąga go to, co niedozwolone, dlatego niestety zdarza się tyle przekroczeń prawa. Oczywiście po dokonaniu złego czynu niektórzy wyrażają z tego powodu skruchę, ale nie wszystkie wyrządzone krzywdy można naprawić albo wynagrodzić, bo nikt nie jest w stanie odwrócić zła, które się wydarzyło.
W państwie, które jest niepodległe, istotną sprawą jest również tolerancja. Wszyscy jego obywatele,, niezależnie od rasy, języka, którym się posługuję, posiadany majątek lub wyznanie - mają takie same prawa. Niestety, niektórzy uprzedzeni ludzie, utrudniają im życie, prześladują ich, zachowują się w stosunku do nich nieraz bardzo nieprzyjemnie.
Często zdarza się, iż niektórzy mają niewielki wpływ na swoje życie. Nieuleczalna choroba, urazy, prowadzące do inwalidztwa, ograniczają naszą swobodę. Wówczas, ktoś taki jest zdany na stałą pomoc innych, jego marzenia mają mniejsze szanse na zrealizowanie. Nierzadko, chorą osobę izoluje się ze społeczeństwa i tym samym skazuje na samotność. Nawet najbliższa rodzina potrafi odwrócić się od chorego i zostawić samemu sobie. Z powodu choroby, dotknięta nią osoba nie jest w stanie poświęcać się swojemu hobby, nie może wyjść z domu tam, gdzie zechce, np. do teatru, restauracji, czy po prostu na przechadzkę, najprostsze zajęcia są dla niego wielkim problemem.
Nikt nie chciałby dla siebie takiego ograniczenia swobody. Niestety, choroby lub inne dotykające nas krzywdy cielesne, są zdarzeniami, których nie można przewidzieć, dlatego żaden człowiek nie ma na nie najmniejszego wpływu.
Oprócz tego, że mieszkamy w wolnym państwie, stanowimy jego wolne społeczeństwo, są granice naszej swobody, takie jak codzienne powinności, ustanowione prawa, kodeks moralny i etyczny a także nieodgadnione koleje naszego losu.
