Goethe był niemal najsłynniejszym twórcą uznanym za romantyka, choć pisał w tzw. okresie Burzy i naporu, bardziej nazywanym preromantyzmem. Wykreował on bohatera werterowskiego i ożywił gatunek ballady, tak bardzo popularny w dobie romantyzmu. Jego autorstwa jest utwór o charakterze balladowym Król Olch, na którym często wzorowali się późniejsi romantycy. Wiersz ten stał się jakby dziełem programowym, w którym poeta zawarł nowe pomysły i środki artystycznej ekspresji.
Wiersz ten jest balladą, tzn. gatunkiem wywodzącym się z tradycji ludowej, czyli z płaszczyzny gatunków niskich, w których lubował się romantyzm. Poza tym był ten utwór gatunkiem synkretycznym(łączył epikę, lirykę, dramat). Na przestrzeni wiersza jesteśmy świadkami dialogu ojca z dzieckiem, dziecko gorączkuje i widzi zjawę-Króla Olch. Jest zapewniany przez ojca, że nie ma tam nikogo prócz nich dwóch. Mężczyzna reprezentuje racjonalistyczne podejście do życia, natomiast chłopiec romantyczne, widzi bowiem więcej i dalej, gdyż u niego prym wiodą uczucia oraz emocje, a u ojca zimny rozum, ale i strach o swego syna. Ostatecznie Chłopiec umiera.
W moim przekonaniu Król Olch J. W. Goethego jest jakby wstępem do epoki romantyzmu. Ukazuje zetknięcie dwóch światów : fantastycznego i rzeczywistego, oraz dwa spojrzenia na rzeczywistość, reprezentowane prze dziecko ujęcie duchowe, oraz świadczone przez ojca, racjonalne. W kreacjach ich postaw dopatrywać się można walki klasyków z romantykami. Istotnym motywem jest dziecko, które wprowadza nowego bohatera do literatury, który odtąd będzie charakterystyczny dla nowej epoki. Także ujęcie natury i jej tajemniczości, która skrywa niesamowite zjawiska i tworzy jedyny w swoim rodzaju nastrój, jest typowe dla romantycznych obrazów. Chociaż Goethe odcinał się od romantyzmu jego twórczość nosiła wszelkie znamiona nowej, rodzącej się epoki.
