Paweł Huelle urodził się w Gdańsku w 1957 r. Jest przede wszystkim prozaikiem, zajmuje się również pisaniem felietonów i esejów. Autor kilku scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych. Ukończył wydział filologii polskiej w Uniwersytecie Gdańskim. W końcu lat osiemdziesiątych został nominowany do nagrody literackiej brytyjskiego wydawnictwa "The Independent". W latach 1993 - 96 pełnił funkcję Dyrektora w Gdańskim Ośrodku Telewizji Polskiej S.A i wykładał literaturę współczesną w Uniwersytecie Gdańskim. Na stałe związał się z "Gazetą Wyborczą", tam publikuje swoje felietony. Jest wykładowcą historii filozofii w Akademii Medycznej w Gdańsku.
Powieść "Weiser Dawidek" stanowi debiut literacki gdańskiego prozaika. Została entuzjastycznie przyjęta przez krytykę, szybko zyskała popularność wśród odbiorców. Spowodowała duże poruszenie w środowiskach literackich, uznano ją za "książkę dziesięciolecia", "arcydzieło", "zwycięstwo literatury" oraz "najbardziej interesujący debiut ostatniej dekady". Na jej temat podjęto dyskusję w prasie i telewizji, w opiniach wielu czytelników stanowiła "lekturę, która wciąga jak narkotyk". Przetłumaczona na wiele języków (m. in. angielski, niemiecki, francuski, hiszpański czy fiński), zapewniła Pawłowi Huelle międzynarodową sławę. Autor na stałe wszedł do grona najwybitniejszych twórców współczesnych.
Akcja powieści rozgrywa się w Gdańsku - położone nad morzem miasto jest istotnym elementem w twórczości Pawła Huelle, stanowi tzw. "małą ojczyznę", cudowny świat dzieciństwa, wyposażony w arkadyjskie pejzaże, baśniowy, autonomiczny i irracjonalny. Autor przedstawia poszczególne zdarzenia z zaskakującą drobiazgowością, również czas i miejsce akcji są rekonstruowane bardzo szczegółowo. Na uwagę zasługują opisy zjawiska stykania się najróżniejszych kultur, czytelnik będzie mógł odnaleźć klimat Dominikańskiego Jarmarku, przedwojennych kamienic i poniemieckich cmentarzy.
Fabułę determinuje tajemnicze zniknięcie Weisera Dawidka, żydowskiego chłopca, który był bardzo popularny w gronie kolegów, fascynował ich i pełnił funkcję swoistego przewodnika grupy. Narratorem powieści okazuje się jeden z jego przyjaciół z podwórka, który po latach, już jako dorosły mężczyzna, postanawia rozpocząć prywatne śledztwo. Ma nadzieję, że pomoże mu ono rozwiązać osobliwą zagadkę i w końcu dowiedzieć się, co tak naprawdę stało się z chłopcem. Dziwne wydarzenia z przeszłości nie dają bohaterowi spokoju, jawi się jako człowiek naznaczony jakimś piętnem i nieustannie zmagający się ze sobą. Autor stopniowo wprowadza czytelników w fantastyczny i tajemniczy świat grupy nastolatków, na plan pierwszy wysuwają się ich młodzieńcze przygody, gry i rozliczne zabawy. Centralną postacią powieści staje się Weiser Dawidek, przez przyjaciół zgodnie uznany za czarownika, maga, przybyłego z jakiejś nieokreślonej i baśniowej rzeczywistości. Całość opowieści składa się ze wspomnień narratora. Co raz pojawiają się jego komentarze na temat poszczególnych zdarzeń. Współczesność zderza się z przeszłością, ironia miesza się z poważnym nastrojem, duże znaczenie mają również polityczne realia, rzucające cień na biografie bohaterów.
Książka stanowi zapis historii o dorastaniu autora. Jest jakby poszukiwaniem własnej genealogii. W tle wartkiej akcji pojawiają się ciekawe, metafizyczne pytania. Paweł Huelle wykazał się ogromnym talentem pisarskim, zadziwiający jest fakt, że utwór oparty jest na schemacie powieści detektywistyczno-sensacyjnej, a mimo to zawiera bardzo rozbudowaną metaforykę. "Weisera Dawidka" z powodzeniem można odczytywać np. jako opowieść o młodzieńczej przygodzie i dojrzewaniu, książkę o tematyce społeczno-obyczajowej, psychologiczną czy wreszcie jako próbę autobiografii.
