Autorem i reżyserem filmu pt. "Pan Tadeusz" jest Andrzej Wajda. To wielkie przedsięwzięcie kinowe, stanowiące filmową adaptację "epopei narodowej" autorstwa Adama Mickiewicza: "Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie. Historia szlechecka z r. 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem", w dniu premiery sprowadziło do kin liczne grupy widzów. Olbrzymie sale zapełniły się głównie młodzieżą ze szkół podstawowych i średnich, przybyłych wraz z nauczycielami prowadzącymi lekcje języka polskiego. Zdjęcia do filmu wykonał Paweł Edelman, scenografię przygotował Allan Starski, muzykę skomponował Wojciech Kilar. Obsada:
Ksiądz Robak - Bogusław Linda, Gerwazy - Daniel Olbrychski, Telimena - Grażyna Szapołowska, Sędzia - Andrzej Seweryn, Hrabia - Marek Kondrat, Pan Tadeusz - Michał Żebrowski, Zosia - Alicja Bachleda-Curuś, Narrator - Krzysztof Kolberger, Podkomorzy - Jerzy Trela, Jankiel - Władysław Kowalski i inni.
Andrzej Wajda w swoim filmie pozostaje wierny obszernej kompozycji epickiej Mickiewicza. Podobnie jak w powieści "Pan Tadeusz", historia jest tu ukazana z perspektywy przeszłej, teraźniejszej i przyszłej. Przeszłość symbolizują staropolskie wartości, życie w zgodzie z ideałami szlacheckimi, które kultywują mieszkańcy Soplicowa i zaścianka - obrazy polskiej tradycji i obyczajów miały służyć w epopei Mickiewicza pokrzepieniu serc Polaków, przebywających na emigracji. Z teraźniejszością wiąże się tło historyczne epoki romantyzmu - działalność Napoleona Bonapartego - w które wplatają się wypadki z życia Księdza Robaka. Zapowiedzią przyszłości jest rozmowa między Tadeuszem i Zosią, dotycząca potrzeby zniesienia pańszczyzny w Soplicowie oraz decyzja Tadeusza i Hrabiego o wstąpieniu do formujących się Legionów Henryka Dąbrowskiego. Fabuła "Pana Tadeusza" dotyczy trwającego od dawna sporu między Sędzią i Hrabią o zamek Horeszków; miłosnych przygód młodego Tadeusza Soplicy; życia i działalności politycznej Jacka Soplicy, ukrywającego się pod pseudonimem Księdza Robaka.
Tematem filmu Andrzeja Wajdy, podobnie jak w powieści Mickiewicza, są codzienne sprawy mieszkańców litewskiej prowincji (Soplicowa i Dobrzyna), sąsiedzkie spory, staropolskie zabawy i ucztowanie, flirty i niewinne romanse. Postaci są przedstawione z ironią i humorem, nie są wolni od zwykłych, ludzkich ułomności. Bogactwo obyczajów i charakterystyka postaci, stanowią bardzo realistyczny obraz społeczeństwa szlacheckiego pierwszej połowy XIX wieku. Na uwagę zasługuje gra aktorów, którzy bardzo dobrze wcielili się w swoje role, potrafili stworzyć postaci niezwykle realne: dynamiczne, żywe i barwne. Największym uznanie wśród widzów zyskali sobie: Grażyna Szapołowska, która wyjątkowo upodobniła się do książkowej Telimeny -figlarnej i zaczepnej kokietki, Marek Kondrat - wykreował postać, lubiącego polowania, gry i zabawy sympatycznego Hrabiego oraz Daniel Olbrychski, wyjątkowo utalentowany aktor, grający w Panu Tadeuszu starego, schorowanego i bardzo zaciętego Gerwazego.
