,,Czas przynosi wciąż powtarzający się kołowrót zdarzeń. Nie ma nic nowego pod słońcem". Moje własne zdanie na temat powyższego stwierdzenia

Nie możemy zaprzeczyć zdaniu, że czas wciąż posuwa się do przodu. Jego płynność wiąże się z wieloma różnymi zmianami. Najczęściej związane są one z naszym życiem. Mieszkańcy tego świata sprzed kilku stuleci nie uwierzyliby w obecny, tak bardzo zmechanizowany świat. Ale wszystko rozwija się i zmienia bardzo szybko.

Co jednak najbardziej mogłoby zszokować naszych przodków? Na pewno byliby zaskoczeni naszym sposobem postrzegania świata, myślenia, obyczajami, innym sposobem okazywania swoich emocji. Pewnie najbardziej zaskoczyłby ich nasz rozwój techniki. Jednak czy aż tak wiele się zmieniło przez te stulecia? Odpowiedź wydaje się bardzo prosta. Być może zmieniło się to wszystko o czym napisałam wcześniej, ale treść tych uczuć pozostała taka sama. Zauważył to już święty Hieronim, gdy napisał prorocze słowa "nihil novi sub sole" czyli w tłumaczeniu " nic nowego pod słońcem".

Dobrym przykładem na potwierdzeniem tego, że istnieją ponadczasowe i niezmienne czynniki, które kierują naszym postępowaniem są mity greckie. Prawdy w nich zawarte sprawdzają się do dzisiejszego dnia. I każdy z nas może w nich znaleźć prawdę o samym sobie. Te prawdę, która nigdy się nie zmienia.

Jeżeli przyjrzymy się dzisiejszym problemom przed którymi staje ludzkość, takimi jak eutanazja, aborcja czy klonowanie człowieka wydaje nam się , że starożytni nie mieli takich dylematów. Myślimy tak ponieważ wydaje nam się, że te sprawy są związane z rozwojem naszej techniki. Jednak kiedy przyjrzymy się bliżej mitom dostrzegamy, że postacie z mitologii takie jak np. Prometeusz czy Syzyf mieli takie same problemy. W obydwu przypadkach chodzi o kontrolowanie ludzkiego życia. Czyli o panowanie nad tym, co do tej pory było zarezerwowane tylko dla Boga.

Nie jest dla nas niespodzianką to, że rodzice mogą rozpoznać odczucia swych małych pociech. Dzieje się tak dlatego, że oni sami byli kiedyś dziećmi. Tak samo odbierali świat. Dlatego takim uznaniem cieszą się na rynku wszelkie poradniki przeznaczone dla rodziców małych dzieci. Uczą one jak mądrze odpowiadać na pytania maluchów i pomagają w wychowywaniu przyszłego pokolenia. Ludzki rozum przechodzi bowiem zawsze tę sama drogę do poznania świata. Taki sam proces zachodzi w każdym z nas. Dlatego z taką dokładnością i precyzją można odgadnąć kłopoty i odkryć ambicje kryjące się w młodym człowieku.

Żeby uwiarygodnić to, co przed chwilą zostało napisane przytoczę fragment pochodzącej ze starożytnego Rzymu krótkiej rozmowy między nauczycielem a uczniem: ,,Dlaczego , Tytusie, w ogrodzie Marka siedzisz? - Bo przyjemnie jest w ogrodzie siedzieć". Ten fragment wywołuje lekki uśmiech na naszej twarzy. Minęło tyle wieków, a podejście uczniów do nauki w szkole się nie zmieniło. Było zawsze takie same

Jest takie przysłowie, że "człowiek uczy się na własnych błędach". W ten oto sposób każdy z nas zdobywa doświadczenie życiowe. Nawet uwagi czy wskazówki starszych wiekiem nie są nas w stanie ustrzec przed popełnieniem błędu. Droga życia każdego człowieka to czas kiedy spotyka się on i próbuje sobie poradzić z kolejnymi etapami, gdzie doświadcza zarówno zabawy i radości jak i smutku, i płaczu. Nikt nie potrafi wyeliminować ze świta wojny, nienawiści, głodu. I to wszystko dzieje się każdego dnia mimo, że każdy zdaje sobie sprawę z tego jakie są tego skutki.

W ten sam sposób wypowiadał się i myślał tytułowy bohater utworu ,,Egipcjanin Siuhe" Miki Waltariego: ,,Wszystko wraca do dawnego i nic nowego nie ma pod słońcem, ani tez nie zmienia się człowiek, choć zmienia się jego mowa i strój".

Po takich wnioskach zaczynamy się zastanawiać nad sensem naszego ziemskiego życia. W swej księdze zauważył już Kohelet, że :,,Czego dokonać może człowiek, który nastąpi po królu, nad to, czego on już dokonał?" Musimy pomyśleć nad tym, czy to wszystko ,co robimy w życiu ma sens. Wszak wszystko ma swój ograniczony czas i przemija. Przypomina nam o tym kolejny biblijny mędrzec ,,Wszystko to marność" powtarza księga ,,Eklezjasta". Musimy jednak dostrzec to, że już tak wielu ludzi cieszyło się światem i jego pięknem, ale również chorowało i cierpiało. Jednak dochodziło do wyznaczonego sobie celu. Pytanie jest jedno: czy należy się przeciwko wszystkiemu na świecie buntować?

Moim zdaniem nie powinniśmy się tak do końca buntować. Człowiek powstał jako część natury. W ten sposób przejął od niej też to, co jest w niej najpiękniejsze. Cała harmonia, która kryje się w naturze stała się też w ten sposób udziałem istoty ludzkiej. Ewolucja powoduje jedynie zmiany w wyglądzie różnych gatunków zwierząt i roślin. Prawa przyrody pozostają jednak niezmienne. I tak dzieje się już od początku istnienia. Ludzkiej natury nie może więc zmienić czas.

Wiele osób przede mną rozmyślało już nad tym problemem. I pewnie wielu zajmie się tym tematem po mnie. A wszystko to będzie się działo w kołowrocie zdarzeń, który kręci się niezmiennie cały czas.