Pochodzący z epoki renesansu fresk Michała Anioła możemy oglądać w Kaplicy Sykstyńskiej. Ilustruje on historie biblijne, między innymi popełnienie grzechu pierworodnego przez Adama i Ewę oraz historię wygnania pierwszych ludzi z Raju.
W pierwszej scenie autor ukazuje dwójkę nagich ludzi spoczywających nieopodal drzewa. Adam podtrzymuje się gałęzi, z kolei Ewa leży wygodnie pod drzewem. Jeżeli spojrzymy na drzewo, dostrzeżemy na nim węża przekształcającego się w kobietę, który, jak wiemy z Biblii, symbolizuje szatana kuszącego pierwszych ludzi. Wąż daje do spróbowania kobiecie owoc z drzewa poznania dobra i zła.
W drugiej scenie Michał Anioł przedstawia Adama, Ewę oraz Cherubina. Tylko jeden z nich - Cherubin - jest odziany, co prawdopodobnie podkreśla jego dostojność. Kieruje on miecz w stronę Adama, który próbuje się bronić. Ewa chroni się za mężczyzną, jest wystraszona.
W pierwszej scenie nastrój jest przyjazny. Adam i Ewa wydają się być szczęśliwi. Kobieta leniwie wyciąga rękę do wijącego się przed nią węża.
W drugiej scenie na twarzach pierwszych ludzi możemy zaobserwować cierpienie i strach. Brak tła do przedstawianych wydarzeń, może symbolizować samotność Adama i Ewy, pozbawionych opieki Boga. Niewiasta z tęsknotą ogląda się za utraconym Rajem.
Wykonany przez Michała Anioła fresk podoba mi się. Jednak uważam, ze w pierwszej scenie malarz mógłby przedstawić więcej elementów przyrody oraz użyć w tym celu żywszych kolorów.
