Młodopolska dramaturgia dzieli się na dwa podstawowe nurty: pierwszy to dramat naturalistyczny, który jest kontynuatorem pozytywistycznego dramatu realistycznego, zaś drugi z nich to dramat symboliczny, który wyrósł z nowej dramaturgii europejskiej obrazującej psychikę ludzką. Dramat napisany przez Gabrielę Zapolską "Moralność pani Dulskiej" to utwór należący do pierwszej grupy - dramatów naturalistycznych. Utwory tego nurtu miały przypominać dzieła epickie i wywoływać wrażenie rzeczywistości. Fabuła nie powinna być zbyt skomplikowana, ponieważ najważniejsze było stworzenie wyrazistych postaci o silnych cechach psychicznych. Zarzucono tradycyjny podział między tragedią i komedią. Dramaty miały ukazywać zakłamanie i obłudę ówczesnych ludzi.
Również "Moralność pani Dulskiej" miała przede wszystkim prezentować drobnomieszczańską moralność i krytykować kołtunerię. Główna bohaterka dramatu zachowuje się wbrew powszechnie przyjętym zasadom moralnym, choć tytuł wskazuje zupełnie coś innego. Dulska tak przedstawia siebie, że stwarza wrażenie nieskazitelnego postępowania.
Dwulicowość bohaterki objawia się na przykład w wyrzuceniu z kamienicy lokatorki - niedoszłej samobójczyni, ponieważ jest przyczyną powszechnego skandalu. Pani Dulska dba przede wszystkim o to, aby ludzie nie mówili źle o członkach jej rodziny. Jest to najważniejszy cel jej działań. Tak naprawdę nie jest ważne, co robią Dulscy w domu, ważne, aby opinia mieszkańców miasta o nich była dobra.
Pani Dulska ma podwójną moralność - nie przeszkadza jej, że w domu mieszka prostytutka, ponieważ ta regularnie płaci pieniądze za wynajem. Bohaterka dramatu uspokaja samą siebie - te pieniądze wydaje na podatki a nie na własne potrzeby. Przykładów zakłamania tej kobiety jest wiele. Kiedy Zbyszko romansuje ze służącą, matka martwi się jedynie o to, żeby nikt się nie dowiedział o niepożądanej ciąży dziewczyny. Dulska nie nakazuje synowi zadbanie o własne dziecko, ale możliwymi sposobami próbuje uciszyć ewentualny skandal.
Tylko pozornie Dulska dba o własną duchowość. Kiedy pomyślnie rozwiązuje liczne sprawy, nie dba o moralny wydźwięk swojego zachowania. I tak jej najważniejszym problemem jest: "co powiedzą ludzie".
Dulska jest symbolem pewnego sposobu myślenia i życia. Jej postawa odzwierciedla podwójną moralność, z którą można się spotkać także dzisiaj - nieważne, w jakiej epoce żyjemy i kto jest naszym sąsiadem. Takie postępowanie wzięło nazwę właśnie od głównej bohaterki dramatu Zapolskiej - dulszczyzna.
"Moralność pani Dulskiej" pokazuje najgorsze wady ludzkie: zakłamanie, hipokryzję, chciwość i obłudę. Dramat ma wymowę dydaktyczną - pokazuje, że postępowanie Dulskiej jest niewłaściwe i godne jedynie krytyki. Tacy ludzie są odrażający - w domu nie dbają o najprostsze odruchy i uczucia, a na ulicy prezentują się jako kochający i wspaniałomyślni. Niestety, ludzie tacy jak Dulska ciągle istnieją - lubią pouczać innych, choć nie mają do tego żadnego prawa. Dramat Zapolskiej jest ciągle aktualny, a zjawisko dulszczyzny wcale się nie zestarzało.
