,,Miłość zwycięża wszystko i my ulegamy miłości"(Wergiliusz). Przedstaw różne ujęcia motywu miłości w wybranych utworach literackich różnych epok.

Od zawsze stawiano sobie pytania dotyczące istoty miłości . Już przez starożytnych ,uczucie to uważane było za potężne. Pisał o niej Wergiliusz: "Miłość zwycięża wszystko i my ulegamy miłości". Z kolei Dante uważa, że jest to uczucie napędzające słońce i gwiazdy.

Miłość jest uczuciem, którego zaznajemy od początku naszego życie aż po jego kres. Cudowna więź ,łącząca ludzi, może być magiczną, w momencie kiedy jest odwzajemniona ale może być też miłością tragiczną, nieodwzajemniona. Zdaniem wybitnej poetki ,Marii Pawlikowskiej -Jasnorzewskiej , miłość potrzebna jest do życia człowiekowi, tak jak powietrze. Życie bez miłości nie jest możliwe. Człowiek, obdarzony tym uczuciem ma tak wiele do zaoferowania innym, a zwłaszcza swojej drugie połówce.

Motyw, ukazujący to uczucie pojawiał się w każdej epoce literackiej, od starożytności począwszy a na współczesności skończywszy. Jednak literatura nie ukazuje tylko związku mężczyzny z kobietą, lecz także miłość do Boga, do własnych dzieci, ojczyzny i inne jej rodzaje.

Wg słownika język polskiego miłość jest głębokim przywiązaniem do kogoś lub czegoś, umiłowaniem, gorącym , namiętnym uczuciem od osoby płci odmiennej.

Przepiękną historię miłości przedstawia nam grecka mitologia. Mit "Orfeusz i Eurydyka" jest niesamowitą historią głębokiej, silniejszej od śmierci miłości małżeńskiej, która walczy z wszelkimi przeciwnościami losu. Kiedy Eurydyka zmarła , jej ukochany bez zastanowienia się zszedł za nią do Hadesu i swoją muzyką zauroczył jego władcę i całe podziemie. To sprawiło ,że Hades pozwolił na Powrót Eurydyki z mężem. Dostał jednak zakaz nie oglądania się za siebie, który niestety łamie aby spojrzeć na swoją ukochaną i to sprawiło, że strącił ją na zawsze. Jego ból był tak ogromny , że już nigdy nie spojrzał na inną kobietę. Ta piękna opowieść stanowiła potem inspirację dla wielu artystów, m.in. Owidiusza.

Św. Franciszek mawiał, iż: ,,Miarą miłości jest miłość bez miary". Jego życie w młodości wypełnione było beztroskim hulaszczym, awanturniczym zachowaniem. Ale dostał się do niewoli, nastąpiła w nim przemiana i nawrócił się. Za najważniejsze przykazanie ewangeliczne , Franciszek traktował nakaz miłości do Boga, człowieka i całego świata. Jego inna, niż typowa średniowieczna religijność, przede wszystkim akcentowała miłość do wszystkiego wokół. Nawrócony Franciszek stwierdził, iż jest ona uczuciem pozwalającym na poznanie i rozumienie, pozwala uzyskać wewnętrzną harmonię i nie lękać się śmierci.

Naśladował on w życie Syna Bożego, co uczyło go pokory, współczucia, miłości dla bliźniego. Całej jego życie oscylowało wokół tego uczucia.

Zdecydowanie najpiękniejszą miłością w historii literatury jest ta, którą darzyli się Romeo i Julia z Werony. Ich uczucie staje się symbolem ogromnej, spontanicznej miłości ,która zrodziła się od pierwszego wejrzenia. Miała on moc pokonywania wszelkich przeszkód, nawet śmierci czy braku akceptacji otoczenia. Kochankowie wybrali śmierć bo tylko ta mogła ich połączyć. Ta ich wielka miłość i jej tragiczny kres w końcu sprawiają, że znienawidzone ich rodziny się godzą.

Pisarze bardzo często sięgają po motyw miłości dwojga ludzi. A wiele jest oblicz tej miłości. Zdarza się miłość wierna, szalona, niespełniona, dojrzała, zmysłowa, platoniczna, radosna albo pełna rozpaczy. Zawsze jest inna.

Bolesław Prus na kartach powieści "Lalka" kreuje postać Wokulskiego, który kocha wielką, romantyczną miłością, która była uczuciem tak silnym, że zdeterminowała całe jego życie. Był on zaślepiony nią zaślepiony. Nawet starożytny Platon ostrzegał, że ,,Ten, który kocha, staje się zaślepiony wobec przedmiotu swej miłości". Swoją ukochaną Izabelę traktował Wokulski jako świętą, dla której stawiał ołtarze i cierpiał. Wszystko co robił podporządkowane było temu zauroczeniu panna Łęcką. Dlatego też założył spółkę ,kupił klacz ,kamienicę i sprzedał sklep. Nie widział on prawdziwej osobowości tej arystokratki. W jej otoczeniu sprawiał wrażenia głupka, nie potrafiącego dostrzec, ukrytych pod jej manierami, pustki wewnętrznej. Miłość ta stała się dla niego uzależnieniem ,niczym narkotyk, bez niej nie potrafił żyć. Pewnie też dlatego próbował popełnić samobójstwo.

Historia kariery handlarze mąka, ojca Goriot, bohatera powieści Honoriusza Balzaka, nie jest specjalnie interesującą. Długo natomiast można by mówić o jego miłości do córek. Był to człowiek z wielkim, gorącym, sercem. Bardzo kochał swoją żonę, jednak kiedy zmarła to na córki przelał całą swoją miłość. Obdarowywał Anastazję i Delfinę prezentami, zapewniał im wygodne życie, spełniał wszystkie zachcianki. Pisarz wspomina w powieści: -,,Goriot stawiał córki w rzędzie aniołów(...)kochał w nich nawet zło, które mu czyniły". Niestety nie okazały się one wdzięcznymi córkami. Wstydziły się swojego ojca a jego monolog na łożu śmierci , ukazuje jego wielką miłość i rozpacz zarazem, przedstawia człowieka ,który uświadomił sobie własne błędy.

Motyw patriotyzmu był bardzo często podejmowanym w polskiej literaturze a w szczególności w epoce romantyzmu, kiedy Polska była pod zaborami i nie istniała na mapach świata. Wtedy też artyści ukazywali patriotyczne wzorce w swych dziełach, wskazywali drogi i metody postępowania, które doprowadzić miały kraj do wolności.

Powieść poetycka Adama Mickiewicza "Konrad Wallenrod" opowiada historię Waltera Alfa, który w imię obrony ojczyzny jest gotów zrobić wszystko. To dla niej poświecił swój rycerski honor, spokój i zbawienie duszy a także osobiste szczęście u boku ukochanej kobiety. Miał on wrażliwą duszę i kochał swój kraj, dla którego musiał się poświecić -,,Szczęścia w domu nie zaznał, bo nie było go w ojczyźnie"- taka właśnie była sytuacja Konrada. Jego misja mogła być wypełniona tylko dzięki motywacji ogromną miłością do ojczyzny miłosną , która jest silniejsza od innych uczuć i czyni go człowiekiem gotowym do największych poświęceń.

Miłość wskazywać może na różne postawy jednak człowiek zakochany zdolny jest do największych ofiar. Taką ofiarność widzimy w powieści Michała Bułhakowa ,,Mistrz i Małgorzata". Zawarta jest w niej legenda, która opowiada o tym , iż na początku dziejów świata, wśród ludzi nie było podziału na płci a wszyscy żyli w sferze bogów. Jednak ludzie, którzy chcieli nagle dorównać bogom ,wywołali wojnę. Bogowie złamali ludzkie dusze , strącili na ziemię i od tej pory połowy tych dusz szukają się nawzajem. Niektórzy przemierzają w tym celu cały świat, inni z kolei swoją miłość życia mogą spotkać na spacerze... Mistrzowi udało się spotkać na swojej drodze Małgorzatę- -,,(...)tysiące ludzi, ale zaręczam panu, że ona zobaczyła tylko mnie jednego i popatrzyła na mnie"- powiedział w pewnym momencie do Bezdomnego. Mistrza i Małgorzatę połączyła jakaś mistyczna moc. Pewien poeta pisał-,,(...)starczy, że przejdziesz obok mnie, z tobą to samo będzie przecież, staniesz i powiesz imię me". Podobnie było z bohaterami Bułhakowa, których już same spojrzenia wystarczyły aby stwierdzić, że są sobie przeznaczeni. Mistrz powiedział do Bezdomnego : ,,(...)nieoczekiwanie zrozumiałem, że przez całe życie kochałem tę właśnie kobietę".

Mistyczny świat kreowany prze psiarza zachwyca swoją fantastyką. Małgorzata pragnie odzyskania swojego ukochanego, jest gotowa podpisać pakt z diabłem. Wszystko co robiła było czynami w imię jej miłości do Mistrza. W tej powieści miłość pokonała wszystko co stało jej na drodze i dała szczęście zakochanym w sobie bohaterom.

Zebrane przykłady zdecydowanie potwierdzają prawdę ,że ,,miłość nie jedno ma imię". Każdy z nas czuje się niczym Romeo i Julia ,kiedy zaczyna czuć coś do drugiej osoby. Nie śpimy, nie jemy, czujemy z jednej strony niepokój a z drugiej radość .Jan Paweł II powiedział: ,,Musicie być mocni mocą miłości, która jest potężniejsza niż śmierć". Ludzie kochają innych, Boga , świat, piękno i życie. Zdaniem Alberta Camusa ,,Świat bez miłości jest martwym", a poetka Maria Konopnicka powiedziała

że ,,Tylko miłość jest siłą, która może zgładzić ból świata".

Aby żyć człowiek musi być kochany. Miłość jest uczuciem , dla którego warto żyć choć czasem nie jesteśmy tego świadomi. Miłość daje nam bardzo dużo, ale potrafi także zgubić, tak jak np. Wokulskiego, któremu uczucie miłości odebrało rozsądek, godność i poprowadziło do śmierci bólu.

Każdy kto posiada potomstwo, kocha także swoje dzieci ale zdarza się ,że jest to miłość taka jak w przypadku ojca Goriot, a więc nadopiekuńcza, zaślepiona. . Pomimo cierpień nadal ludzie kochają. Miłość jest zdecydowanie największym uczuciem, jakim może zostać obdarzony człowiek. Bez niej świat byłby szary, ubogi, bezwartościowy dlatego też warto rozwijać to uczucie, gdyż stanowi ono o jego sensie. Ważne słowa o miłości wypowiedział William Blake ,,(...)nie próbuj mówić o miłości, bo ona w słowach się nie mieści. Jest jak wiatr: cichy, niewidzialny, co tylko czasem zaszeleści".