"Księgę Hioba" należy do siedmiu ksiąg, które nazywamy dydaktycznymi. Historia Hioba przedstawiona w tej księdze stanowi pretekst do rozważań o bardziej uniwersalnej treści; próbuje poruszyć kwestie, które bardzo intrygują człowieka. Najważniejszą z nich jest tu cierpienie, a właściwie to powód, dla którego cierpimy. Jakie są powody naszego cierpienia? Czy człowiek sam jest sobie winien, czy może to jakaś siła wyższa o tym decyduje. Czy człowiek powinien być pokorny i bezgrzeszny, tak jak Hiob. Bohater ten mimo swej tak wielkiej wiary został skazany na wielkie męki - stracił cały dobytek i rodzinę, został wystawiony na bardzo trudną próbę. Był bardzo oddany i nie wyparł się Boga, który sowicie go wynagrodził.
Postać Hioba i motyw cierpienia z nim związany jest obecny w późniejszej literaturze. Widać to m.in. w renesansowych "Trenach" Jana Kochanowskiego, upamiętniających śmierć córeczki poety, Urszulki. W "Trenie" IX poeta zaczyna wątpić w Boga, sens wiary, swoje dotychczasowe poglądy na temat życia po śmierci. Dopiero głębsza refleksja i czas przynoszą spokój, choć nie do końca przekonują o konieczności cierpienia.
Motyw cierpiących dzieci jest również na stałe obecny w literaturze. Jest to temat niezwykle delikatny, ponieważ w tym wypadku cierpienie dotyka osoby zupełnie bezbronne. Właściwie nie jest możliwe i zasadne pytanie o to, czy dziecięce cierpienie również ma sens. Przeciwko niemu opowiada się nowela pozytywistyczna. "Janko Muzykant" Henryka Sienkiewicza; "Antek" Bolesława Prusa; "Dobra pani" Marii Konopnickiej. Poezja na ten temat to przede wszystkim wiersze Marii Konopnickiej.
Literatura wojenna również jest nawiązaniem do hiobowego motywu cierpienia. Tu również przedstawione są dzieci, które przeżywają katusze wojennych cierpień i strachu o swoich bliskich. Dzieci również zamykane są w obozach koncentracyjnych; "Medaliony" Zofii Nałkowskiej.
Tematyka cierpienia jest bardzo szeroko podejmowana przez niemalże wszystkich poetów romantycznych. Powodem, dla którego cierpią romantycy jest głównie niespełnione uczucie. Tak jest w przypadku Gustawa, bohatera IV cz. "Dziadów" Adama Mickiewicza. Cierpienie jest efektem poczucia wielkiej samotności - Konrad. Bohaterowie nie mogą poradzić sobie z barierami, które napotykają, co często prowadzi do samobójstwa - "Cierpienia młodego Wertera" Goethego.
O cierpieniu w bardzo piękny i wyjątkowy sposób pisze Gustaw Herling - Grudziński w swoim opowiadaniu pt. "Wieża".
Literatura jak widać chętnie podejmuje temat, którego pierwowzorem jest biblijna księga. Dzięki temu pisarze i poeci mogą wypowiadać się w kwestii ważnej sfery naszej egzystencji, w którą cierpienie jest na stałe już wpisane.
