"Jest tylko jedna rzecz, którą naprawdę warto mieć,
choć tyle pokus, pragnień jest,
kiedy nie ma jej, to wszystko inne traci sens,
tylko jedna rzecz, to prawdziwa miłość jest."
(Wilki "O miłości")
Miłość towarzyszy człowiekowi od narodzin. Kochają nas od pierwszej chwili rodzice, rodzeństwo, babcie, dziadkowie. Poczucie bycia kochanym jest podstawą rozwoju, dojrzewania w bezpiecznym otoczeniu. Z czasem przychodzą chwile miłosnych zauroczeń, tajemniczych westchnień, pierwszych spotkań i związków. Potem zakochanie przemija, nadchodzi czas rozstań, po to, by za moment rozwinęła się nowa miłość. Związek zakochanych zastępuje małżeństwo, zauroczenie zostaje zastąpione przez codzienne przywiązanie do kochanej osoby. Kochamy naszego partnera, nasze potomstwo. Uczucie miłości otacza każdego, nie sposób jej nie zauważyć, pominąć ją, nie rozpoznać.
Różnie odczuwamy miłość, inaczej ją okazujemy. Kochanie i bycie kochanym to dar, opoka, choć czasem miłość potrafi skazać człowieka na cierpienie. Nie można stworzyć jednego wizerunku miłości, każdy z nas w inny sposób obdarza miłością i ją przyjmuje, ale zawsze to uczucie człowiekowi towarzyszy, jest wpisane w jego życie. Miłość to poczucie bezpieczeństwa, troska o innych, chęć wyrzeczeń dla dobra drugiego człowieka, poczucie odpowiedzialności za bliskich. Kochając, uczymy się ufać, przebaczać, poświęcać, opiekować. Pragniemy miłości - chcemy kochać i czuć, że jesteśmy obdarzani miłością przez osobę, bez której nie potrafimy żyć, przez naszą "drugą połówkę". Miłość daje spełnienie, sprawia, że człowiek czuje się wyjątkowy, dlatego też utrata tego uczucia tak bardzo rani. Kiedy prawdziwa miłość odchodzi, przemija, gaśnie, razem z nią umiera jakaś cząstka nas. Ludzie czują się zagubieni, osamotnieni w swym nieszczęściu, nie potrafią znaleźć ukojenia, kłócą się z samym Stwórcą.
"Kochaj mnie namiętnie tak, jakby świat się skończyć miał" - tego właśnie pragniemy. Możemy pisać miłości, mówić o miłości, wyznawać miłość i okazywać ją na każdym kroku, ale nigdy nie uda nam się poznać do końca, zrozumieć wszystkich aspektów tego najważniejszego dla człowieka uczucia. Otacza nas, spotykamy ją na każdym kroku, lecz bardzo łatwo możemy ją zniszczyć, zagubić w codzienności... Wymaga od nas troski, pielęgnacji, dzięki której zakwitnie, a my wraz z nią. Kochać to być szczęśliwym, widzieć sens życia - utrata miłości może prowadzić do utraty wiary w sens istnienia, jak to było z miłością Romea i jego Julii. Ich wzajemne oddanie sprawiło, że stali się ponadczasowym symbolem miłości łączącej kochanków, którzy woleli umrzeć niż żyć bez siebie. Ich uczucie nie zostało poddane próbie czasu, nie musieli zmagać się z codziennym życiem, uchronili swoją miłość jako wieczni kochankowie.
