Stanisław Wyspiański był twórcą młodopolskim, który często poruszał sprawy narodowe początku XIX wieku. Całe życie spędził w Krakowie, dlatego jego wrażliwość i artystyczny punkt widzenia ukształtowało właśnie to miasto.
Dramat "Wesele", którego akcja rozgrywa się w podkrakowskich Bronowicach, jednocześnie wyśmiewa krakowską atmosferę i jest tego klimatu rezultatem. Autor szydzi z młodopolskiej mody na chłopomanię. Ponadto stworzył pesymistyczny obraz polskiego społeczeństwa z przełomu XIX i XX wieku. Przedstawiciele inteligencji i chłopstwa nie znajdują płaszczyzny porozumienia i nawet pozorne zainteresowanie mieszczan sprawami wsi nie zmienia wzajemnych stosunków. Chłopstwo, choć ma patriotyczne nastawienie, nie wierzy w przywódcze możliwości szlachty. Dotychczasowe spory i waśnie skutecznie poróżniły te dwie grupy społeczne - nawet wspólny interes narodowy nie potrafi ich połączyć. A samodzielne działania nie przynoszą efektów. Autor "Wesela" z powodzeniem sięgnął po symboliczny sposób przedstawiania, dlatego w dramacie realnym postaciom towarzyszą zjawy i duchy sugerujące istnienie pozaziemskiego świata wartości i praw, którym podporządkowane jest ludzkie życie. Oprócz tego występuje też najprostszy symbolizm, który objawia się w zastosowaniu symbolicznych przedmiotów, bohaterów legendarnych i mitycznych, kulturowych podtekstów. Dlatego niemalże każdej realnej postaci dramatu ukazują się widma: Chochoła, Stańczyka, Rycerza, Hetmana, Upiora i Wernyhory.
Rozmowy zgromadzonych na weselu gości ukazują rozbieżność ich zainteresowań. Dla mieszkających w mieście inteligentów wieś jest sielskim miejscem. Zaś chłopi próbują pokazać zdolność do walki, dlatego przypominają wydarzenia historyczne - przede wszystkim zbiorowy udział w powstaniu kościuszkowskim. Inteligencja, choć chce dokonać czegoś wielkiego, ma świadomość własnej niemocy, a z drugiej strony zauważa coraz bardziej rozochoconych chłopów, którzy tylko czekają na znak do walki. Uroczystość zgromadziła szereg osób ze świata literackiego i artystycznego oraz chłopów z Bronowic.
Dramat jest krytycznym spojrzeniem na polskie społeczeństwo przełomu XIX i XX wieku. Ukazuje jego bezsiłę, marazm oraz ośmiesza młodopolskie postawy artystów. Wyspiański pokazuje, że Polacy nie są jeszcze gotowi do podjęcia walki o niepodległość ojczyzny.
Przedstawiciele inteligencji ukazani w "Weselu" nie potrafią porozumieć się z chłopami, ponieważ ich podstawową wiedzą o życiu na wsi są jedynie wyobrażenia. Natomiast chłopstwo traktuje inteligencję może nie wrogo, ale jednak z poczuciem wyższości, jako ludzi, którzy nie potrafią się czasem odpowiednio zachować: "Trza być w butach na weselu'". Dramat Wyspiańskiego ukazał najważniejsze problemy polskiego narodu. Ośmieszał ludzkie wady i słabości, krytykował obyczaje i nowoczesne mody.
