Część pierwsza zaczyna się od odwiedzin siostrzeńca o imieniu Winiciusz u Petroniusza. Młodzieniec opowiada podczas niej o gościnie i opiece, jaka obdarzyła go rodzina Aulusów, u których zatrzymał się wracając z wojny. Zdradza także Petroniuszowi swe uczucia, jakimi obdarzył spotkana tam kobietę Ligię.
Obaj mężczyźni decydują się na odwiedziony w domu dobroczyńców. Spotykają się tam z życzliwym przyjęciem i zachwyceni są panującym ładem i spokojem. Po krótkich przemyśleniach, Petroniusz postanawia pomóc siostrzeńcowi i zabrać dziewicę na kilka dni do pałacu, skąd następnie ma ją zabrać Winiciusz. Podstępny plan jest przyjęty przez Marka z duża aprobatą. Wizyta zwierzchnika Nerona w domu Pomponii Grecyny wywołuje u mieszkańców duże przerażenie i obawa, ze straż przybywa po Plaucjusza. Wieść, o tym że delegat przybył po Ligię budzi jeszcze więcej obaw. Dziewczynie trudno się rozstać z rodzinnym domem
i najbliższymi osobami. Boi się ona także konfrontacji z rozpustą palestyńską, sprzeczna z wyznawanymi przez nią wartościami cnoty, miłości i dobra. W trosce o rodzinę, chcąc ją ratować od gniewu Nerona, dobrowolnie
i z pokorą opuszcza ona dom.
W pałacu Nerona spotyka ona przyjaciółkę. Znajduje ją w osobie byłej kochanki władcy, noszącej imię Akte. Kobieta jest pełna zrozumienia dla Ligii, a zarazem zafascynowana jej pięknem. Namawia ona dziewczynę do udziału w pałacowej uczcie. Młoda dziewczyna liczy bowiem na spotkanie z Markiem, w którym pokłada nadzieję ocalenia z niedoli. Nie podejrzewa go ona bowiem o udział w spisku i liczy na pomoc z jego strony.
Niestety Winiciusz zawodzi i budzi gniew dziewczyny swoim niestosownym i nachalnym zachowaniem, wywołanym nadmierną ilością spożytego wina. Rozczarowana dziewczyna z żalu płacze i popada w rozpacz. Przeraża ją perspektywa bycia nałożnicą i nie chce zaakceptować takiego losu. Z pomocą w odpowiedniej chwili przybywa jej wierny opiekun, potężny niewolnik Ursus. Był on wiernym sługą młodej kobiety i darzył ją braterską miłością. Załamaną dziewczynę oddał pod opiekę Akte, która przywróciła jej wiarę w pomyślne wyjście z trudnej sytuacji. Zapada decyzją o ucieczce, podczas transportu do Winiciusza, dokonanej z pomocą Ursusa i zaprzyjaźnionych chrześcijan.
