Biblijna Księga Rodzaju mówi o sześciu dniach stwarzania świata przez Boga.
Zanim Stwórca zaczął przygotowywać świat na przyjęcie jego mieszkańców, ludzi, miejsce to było ciemnością i pustkowiem.
Pierwszego dnia Bóg stworzył niebo i ziemię, a także oddzielił światło od ciemności.
Drugiego dnia uporządkował sklepienie niebieskie , oddzielił wody . Kolejnego dnia oddzielił morza od lądów, stworzył rośliny, które od tej pory miały wydawać nasiona i owoce, rodząc w ten sposób pokarm dla innych stworzeń.
Czwartego dnia powołał na nieboskłon gwiazdy, słońce i księżyc, aby dzięki nim można było odmierzać czas.
Kolejny pracowity dzień Bóg spędził na stwarzaniu zwierząt morskich , lądowych, a także tych, które miały unosić się na skrzydłach w powietrzu.
Szóstego dnia Bóg stworzył mężczyznę, wiedział, że nie może on być samotny, dlatego stworzył także niewiastę i nakazał im , aby się rozmnażali i w dogodnych warunkach, jakie im zapewnił zaludniali całą ziemię.
Świat , który stworzył był doskonały, wszystko było kolorowe, świeże i dobre, bo stworzone z miłości do człowieka. Tak więc pięknu towarzyszyło dobro.
Świat nie był jeszcze skażony złem, dlatego ludzie nie mieli żadnych trosk, nic nie mąciło ich myśli. Bóg był zadowolony ze swego dzieła, dlatego siódmy dzień przeznaczył na zasłużony odpoczynek po ciężkiej i dobrej pracy.
Ten dzień został ustanowiony świętym. Miał być całkowicie wolny od pracy, ludzie mieli go przeznaczyć na odpoczynek, do regenerowania sił na kolejne sześć dni , które miały być wypełnione pracą.
Ten wolny dzień został przyjęty przez ludzi i w każdym społeczeństwie jest obowiązującym dniem odpoczynku po pracy.
W Kościele katolickim dniem świętym jest niedziela.
Powinna być ona dniem szczególnym, poświęconym przede wszystkim na bliższy kontakt z Bogiem, na który niekiedy brakuje czasu podczas tygodnia pracy.
Przykazanie mówi , o tym , że powinno się ,,dzień święty święcić", pamiętając w ten sposób o siódmym dniu, w czasie którego Bóg odpoczywał po stworzeniu świata.
