Jacek Soplica występuje w utworze "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza. Jest to niezwykła i dość kontrowersyjna postać. Pisarz stworzył tu swego rodzaju nowy typ bohatera romantycznego.
Akcja wspomnianego powyżej utworu ma miejsce w pierwszej połowie XIX wieku w Soplicowie. Jest to zamożny folwark szlachecki. Tytułową i główną postacią jest młody Tadeusz, jednak sądzę, że Jacek Soplica zasługuje na szczególną uwagę. Jest to szlachcic, który w młodości był człowiekiem dumnym, często brał udział w licznych sejmikach. Pokochał on córkę Stolnika - Ewę. Jednak do szczęśliwego małżeństwa nie doszło, bowiem ojciec jego ukochanej odmówił ręki swojej córki. W tej sytuacji Jacek ogarnięty szałem i chęcią zemsty przyczynia się do ogromnej tragedii. Z jego rąk ginie ojciec Ewy - w momencie gdy na zamek napierają Moskale. W tej sytuacji Soplica zostaje okrzyknięty zdrajcą ("Imię zdrajcy przylgnęło do mnie jak dżuma. Odwracali ode mnie twarz obywatele, Uciekali ode mnie dawni przyjaciele(...)). Jedyne co pozostało Jackowi Soplicy to życie w ukryciu, bowiem tylko w ten sposób miał możliwość zaznania spokoju. W tej sytuacji Jacek poświęca się bezgranicznie działalności na rzecz ratowania ukochanej ojczyzny ("Zły przykład dla Ojczyzny, zachętę dla zdrady Trzeba było okupić dobrymi przykłady(…)). Następuje wewnętrzna przemiana bohatera, znany jest wszystkim jako ksiądz Robak ("Spuściłem głowę, kwestarz, zwałem się Robakiem, Że jako robak w prochu(...)"). Został zmuszony do wyboru innej niż zamierzał drogi życiowej. W ten sposób pokazał, jak powinien postępować prawdziwy patriota i człowiek oddany swojej ojczyźnie. Jego działania zmierzały do ratowania narodu, zachęcał innych do wzięcia czynnego udziału na rzecz ratowania kraju.
Ksiądz Robak stał się postacią alternatywną w stosunku do Kordiana("Kordian") czy Konrada ("III cześć Dziadów"). Metamorfoza dotyczyła tych trzech postaci, jednak przebiegała ona w innym kierunku u Jacka Soplicy, którego działanie oparte było na racjonalnym myśleniu. Ponadto bohater Mickiewicza nie miał zamiaru działać w pojedynkę, chciał wpłynąć na resztę społeczeństwa i wspólnie ustalić plan konstruktywnego działania na rzecz ojczyzny.
Okazuje się, że Jacek Soplica to nietypowy bohater romantyczny. Jednak śledzenie jego drogi życiowej prowadzi do ostatecznego wniosku, że była to postać o cechach pozytywnych. Zwłaszcza jego działalność w celu odpokutowania swych win wydaje się być przydatna dla pozostałej części społeczeństwa. Na koniec powyższych rozważań warto zaznaczyć, iż dzieła epoki romantyzmu należy rozpatrywać w kontekście historycznych wydarzeń. Nabierają one wówczas głębokiego sensu.
