„„Dla całego możesz być nikim ,dla kogoś możesz być całym światem” są to przepiękne słowa ,które zawarł w swojej książce Antonine de Saint-Exupery pt. „Mały Książe.” Ukazuje nam jak ważny jest dla nas posiadanie kogoś bliskiego – przyjaciela ,powiernika czy ukochanego.

   Wyobraźmy sobie ,że cały świat nie wie o twoim istnieniu ,ale gdzieś tam ,jest ktoś ,kto nie wyobraża sobie życia bez ciebie. Każdy z nas potrzebuje drugiej osoby , z którą dzieli swe radosne i smutne chwile w życiu. Samotny człowiek jest nieszczęśliwy.

   Bohater książki Antonine de Saint-Exuoery ,chciał znaleźć kogoś ,z kim mogłyby porozmawiać ,podzielić się szczęśliwymi chwilami a także smutkiem. Pragnął być dla kogoś całym światem.

  Pewnego dnia na planecie Małego Księcia pojawiła się Róża w postaci małego ziarenka. Pielęgnował ,troszczył się o nią ,dbał. Dzięki staraniom Małego Księcia rozwinęła się w olśniewający kwiat. Budziła zachwyt chłopca. Róża był kapryśna ,wciąż miała nowe żądania. Prosiła o wodę ,parawan od wiatru czy szklany klosz na noc. Mały Książe żądania spełniał z radością. Szczęście z wypełniania tych obowiązków zniknęło w pomięcie kiedy chłopiec przyłapał kwiat na kłamstwie. „Tak o to ,mimo dobrej woli i miłości ,Mały Książę wkrótce przestał ufać róży. Zbyt poważnie potraktował pewne błahe słowa i poczuł się nieszczęśliwy.”

    Posiadanie przyjaciela było tak ważne dla chłopca ,że opuścił swoją planetę w jej poszukiwaniu. Róża mimo ,iż wyznała mu miłość nie próbowała go zatrzymać. Nie chciała się przyznać ,że potrzebuje jego pomocy ,rozmów ,troski…

  Podczas swojej wędrówki i spotkań z dorosłymi uczył się Mały Książę ,jak nawiązywać więź z innymi.  Zrozumiał , że pośpiech ,zniecierpliwienie ,nie pomagają w znalezieniu przyjaciela. Napotkany na Ziemi lis pięknie wyjaśnił mu ,iż istotą prawdziwej przyjaźni jest wzajemne oswajanie się. „Lecz gdybyś mnie oswoił ,moje życie nabrałoby barw. Zrozumiałbym ,co znaczy odróżnić czyjeś kroki od kroków pozostałych ludzi. Na dźwięk cudzych chowałbym się pod ziemię ,lecz twoje wywabiałyby mnie z nory niczym muzyka…”

   W trakcie swej podróży Książe trafił do ogrodu pełnego róż. Widok ten rozczarował go bardzo. Myślał ,że jego róża jest jedyna na świecie. Lis wyjaśnił mu jednak ,iż kwiat z jego planety ,jest dla niego wyjątkowy i niepowtarzalny.

    Książę po odbyciu swojej podróży zrozumiał ,że kocha różę i jest dla niej kimś ważnym, ponieważ go oswoiła. Świadczą o tym słowa wypowiedziane przez bohatera: „Nie jesteście podobne do mojej róży – rzekł do nich - Nie jesteście na razie niczym. Nikt was nie oswoił ani wy nie oswoiłyście nikogo.” Dlatego też podjął decyzję o powrocie na swoją planetę. Bał się o różę. Chciał aby była bezpieczna. Jej dobro było dla niego najważniejsze. Zdawał sobie sprawę ,iż jego powrót będzie dowodem na to jak wielkim uczuciem przyjaźni ją darzył.

     Trafnym przykładem literackiej przyjaźni jest także więź Stasia i Nel w lekturze „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza.

   Dziewczynka była dla Tarkowskiego wszystkim. Już na początku powieści widzimy opiekuńczość starszego kolegi wobec Nel. Natomiast Staś jest dla niej ideałem. Słucha go ,ufa mu i darzy wielkim szacunkiem.

   Podczas porwania Staś cały czas dba o swoją małą przyjaciółkę. Chce aby jak najmniej odczuwała trudy podróży. Młody Tarkowski jest gotów oddać życie za swą towarzyszkę. Nel natomiast wstawia się za nim , kiedy jest on katowany przez Gebhra. Ich wielką przyjaźń widać podczas całej podróży. Wzajemnie się pocieszają i wspierają. Najbardziej zauważamy to czytając lekturę podczas choroby Nel.

   Uważam ,że przyjaciel to bardzo ważna osoba w życiu. Każdy człowiek powinien mieć choć jedną osobę ,której będzie mógł się zwierzyć ze swoich trosk i radości. Przyjaciela pamiętającego zawsze o tobie ,dla którego będziesz kimś ważnym.