Aleksander Fredro w swojej komedii pt. "Śluby panieńskie" przedstawił mieszkańców dworku w podlubelskiej wsi reprezentujących środowisko szlacheckie.
Jedną z postaci jest Klara, młoda dziewczyna, która z dużą fascynacją czyta zachodnie romanse, nie podoba jej się życie na wsi. Pragnie by jej życie było pełne emocji, by było dynamiczne, chce kierować swoim życiem sama. Jest przeciwna instytucji małżeństwa, nie chce cierpieć z powodu mężczyzn, dlatego namawia swoją kuzynkę Anielę do złożenia przysięgi:
"Przyrzekam na kobiety stałość niewzruszoną,
Nienawidzić ród męski, nigdy nie być żoną!"
Klara jest dziewczyną inteligentną, bystrą, lubi dominować, często przejmuje inicjatywę. Jest przeciwieństwem Anieli, jest bardziej aktywna, energiczna, bezpośrednia. Nie boi się ironizować, posługiwać się kąśliwymi uwagami. W swoim postępowaniu dąży do swobody i niezależności. Jednak jej zaborczość zostaje wykorzystana przez Gustawa, który wymyślił sprytną intrygę, mającą na celu obudzenie uczuć Anieli i ukaranie przemądrzałej Klary. Jak się później okazało Klara podejmuje plan wymyślony przez Gustawa i w trakcie rozwoju akcji zgadza się na ślub z Albinem, zaś Aniela odnajduje oparcie w twórcy planu - Gustawie.
Klara zmienia się dostrzega Albina, nad którym może dominować. Łamie obietnicę, że zostanie panną. Według mnie Klara jest bohaterką o skomplikowanej osobowości i przez to interesującą postacią. U nie wielu czytelników wzbudza sympatię, jednak wielu uczy, że należy liczyć się z uczuciami innych ludzi, nie należy myśleć tylko o własnych interesach. Warto zastanowić się nad tym, co się mówi i nie składać obietnic, których później się nie dotrzymuje.
"Śluby panieńskie" Fredry to doskonała komedia intrygi, która niejednokrotnie wywołuje uśmiech u czytelnika.
