Gombrowicz - to główny bohater i zarazem narrator dzieła. Posiada on nie tylko nazwisko samego autora, ale też zaczerpnął wiele elementów z jego biografii. Jest polskim pisarzem, który wzbudza liczne kontrowersje, a przez krytyków nie zawsze jest doceniany. W 1939 roku pojawia się w Buenos Aires. 

Widzi rodaków pragnących wrócić do Europy w poczuciu patriotycznego obowiązku, lecz on sam postanawia zostać w Argentynie. Autor dzieła nie wyjaśnia przyczyn takiej decyzji bohatera, jego czynu nie usprawiedliwia w żaden sposób. 

Nie wspomina o swojej chorobie (czyniła go niezdolnym do służby wojskowej), dzięki czemu prezentuje główną postać jako jednostkę zdystansowaną wobec spraw narodu. Gombrowicz nie jest jednak obojętny na kwestie dotyczące polskości, interesuje się losami rodaków na obczyźnie. Prezentuje ich w sposób groteskowy.

Gombrowicz - bohater przedstawia siebie jako reprezentanta Polski, rzuconego na emigrację człowieka, na którym mocno zaciążyła owa przynależność. Pisarz podejmuje się w obcym kraju różnorodnych zajęć, aby przetrwać. Posiada jednak bardzo duże ambicje. Decyduje się przyjąć rolę Genialnego Twórcy, którego talent powinien przynieść chlubę rodakom. 

W głębi duszy buntuje się takiej postawie, nie zgadza się, aby jego osoba była wykorzystywania do sławienia wybitnych Polaków, jednak nie protestuje jawnie. Bohater oficjalnie sprzyja tym, którzy posiadają pieniądze, gdyż on sam ma w kieszeni zaledwie 96 dolarów, a przecież musi z czegoś żyć. To powód takiej właśnie postawy Gombrowicza.

Bohater buntuje się przeciwko pewnym formom postaw rodaków, lansowaniu za wszelką cenę wszystkiego, co polskie, nawiązywaniu na siłę do narodowej tradycji. Staje się towarzyszem Gonzala, homoseksualisty, co jest wyrazem opowiedzenia się przeciwko homofobii, typowej dla większości Polaków.

Gombrowicz jest postacią kontrowersyjną. Pragnie uwolnić się od wzorców, które narzuca polska literatura, choć sam sięga do jej form i motywów. Pozostaje pod wpływem przeszłości Polski i swoich rodaków.

Gonzalo- postać ta pojawia się na przyjęciu u Ficinatiego i udziela Gombrowiczowi wsparcia. Jego chodzenie najpierw irytuje pisarza, ale po pewnym czasie zaczyna je traktować jako wyraz sympatii.

Gonzalo jest homoseksualistą. Otwarcie przyznaje się do tego, co sprawia, iż jest negatywnie oceniany przez innych. Polacy wobec niego używają między innymi następujących określeń: Krowa, Kobyła, Łasica. Gonzalo to bogaty człowiek, dlatego też inni go akceptują.

Towarzysz Gombrowicza jest postacią niezwykle oryginalną, która już samym strojem drażni otoczenie. Podobają mu się młodzi mężczyźni, o swych erotycznych podbojach chętnie i bez żenady opowiada. Z jednej strony jest człowiekiem tchórzliwym (prosi o pojedynek bez kul), z drugiej strony jednak potrafi wykazać się wielką odwagą (uratowanie Ignaca przed atakiem psów).

Gonzalo przez cały czas dąży do uwiedzenia syna Tomasza. Podejmuje różnorodne działania, knuje intrygę, aby zatrzymać Ignaca w swoim pałacu i uzależnić go od siebie. Do swoich planów używa Horacja, uczucia Tomasza, który pragnie poświęcić syna dla ojczyzny, nie interesują go.