• Po dziesięcioletnim pobycie w Wilnie, gdzie zdobywał wykształcenie pod okiem surowego księdza, powrócił do domu, w którym się wychował
  • był człowiekiem młodym, więc brakowało mu dojrzałości i mądrości życiowej. Podejmował decyzje pod wpływem emocji, chwili, nie zastanawiając się nad konsekwencjami, czego wielokrotnie żałował. Często sam wpędzał się w tarapaty, z których wyciągali go inni, na przykład Ksiądz Robak.
  • Charakter miał miękki; panować w ogóle nad sobą nie umiał, powodować nim łatwo. Czasem tylko potrafi zacisnąć się w uporze
  • Po powrocie z boju wyraźnie widać, że zmężniał i dojrzał, czego przejawem jest podjęcie decyzji o uwłaszczeniu chłopów
  • Wybuchowy temperament w połączeniu z zawziętością i hardością stanowiły główne przymioty charakterów całej trójki bohaterów „Pana Tadeusza”.

 

  • Szlachcic litewski, przeciwnik rodu Horeszków, ojciec Tadeusza, ksiądz z zakonu bernardynów
  • Postać Jacka Soplicy powszechnie uważana jest za wyraz zmiany sposobu myślenia u polskich poetów doby romantyzmu. Soplica jest pierwszym w historii polskiej literatury bohaterem narodowym, który odwołuje się nie tylko do szlachty, ale także do chłopstwa.
  • Jacek Soplica, czyli ksiądz Robak. Ojciec Tadeusza Soplicy. Człowiek o wielu twarzach. Postać ta jest na początku bardzo zawadiacka, ale z biegiem czasu i pod wpływem wielu wydarzeń całkowicie się zmienia.
  • Jacek będąc młody, był osobą bardzo gwałtowną i impulsywną. Był typem, który wybrał hulaszczy tryb życia. Często bywał w karczmie, gdzie lubił prowadzić bójki. Mimo tego cała okoliczna szlachta bardzo go lubiła.
  • Jacek wrócił na Litwę pełen gniewu i nienawiści do Stolnika, więc przy najbliższej okazji (a było to na zamku Horeszków) chwycił broń i bez namysłu wystrzelił, zabijając Stolnika. Była to kolejna przełomowa w jego życiu. Sam uszedł z życiem unikając ciosu Gerwazego i od tej pory stał się dla wszystkich zdrajcą. Chciał swój czyn odpokutować i nawet nie przyjął urzędu, jakim obdarzyli go targowiczanie
  • Aby podkreślić swoją winę, a za razem pokutę nazwał się Robakiem
  • Dzieje Jacka Soplicy można odtworzyć na podstawie dwóch, nieco różniących się od siebie fragmentów. Pierwszym jest opowieść Klucznika - Gerwazego, który przedstawiał Hrabiemu losy starego zamku i spór między dwoma rodami. Celem Klucznika było ukazanie Jacka w złym świetle po to, by Hrabia zmienił swoje zdanie na temat własności praw do tej posiadłości

 

  • W utwo­rze nie pada na­wet imię Sę­dzie­go. Był młodszym bratem Jacka Soplicy.
  • Ten mu­siał wy­je­chać za gra­ni­cę, dla­te­go Sę­dzia został gospodarzem Soplicowa.
  • Bo­ha­ter nie za­ło­żył ro­dzi­ny
  • Sę­dzia opiekował się Tadeuszem, gdy Ja­cek wy­je­chał, a mat­ka chłop­ca zmar­ła. Bo­ha­ter brał pod uwa­gę zda­nie bra­ta, cho­ciaż sam rów­nież miał swo­je pla­ny, do­ty­czą­ce przy­szło­ści Ta­de­usza. Miał na­dzie­ję, że mło­dzie­niec zo­sta­nie ko­lej­nym go­spo­da­rzem So­pli­co­wa i za­ło­ży ro­dzi­nę  

 

  • zajęta dziećmi chłopskimi i ptactwem, przebywała długo na słońcu i zbytnio opaliła twarz, a także zapomniała, jak elegancka dama powinna chodzić i dygać
  • Widzimy” ją zazwyczaj ubraną w białą sukienkę i z papilotami we włosach
  • dniu oświadczyn bohaterka zachwyca wszystkich tradycyjnym strojem litewskim.
  • O jej wrażliwości i dobrym sercu oraz odwadze świadczy to, że zasłoniła własnym ciałem Gerwazego, gdy w jego kierunku zmierzały butelki, rzucone przez rozzłoszczonych gości Sopliców
  • Zosia jest posłuszna woli Telimeny, jednak w dniu swych zaręczyn płaczem i uporem wymusza na opiekunce pozwolenie włożenia ubioru, który światowej ciotce nie przypadł do gustu.

 

  • Czytamy, że kobieta „jest bogata pani”. Na tej podstawie możemy stwierdzić, że była kiedyś mężatką (pani, nie panienka). Bohaterka wspomina swój pobyt w Petersburgu
  • Telimena, zwracając się do Sędziego, stosuje wprawdzie sformułowanie „brat” (podobnie jak on „siostra”), jednak takie nazewnictwo jest wynikiem przyjaźni między bohaterami.
  • ma ciemne, długie włosy. Kiedy wróciła z lasu, Tadeusz zwrócił uwagę na zmarszczki na jej twarzy, zniszczoną cerę oraz ubytki w uzębieniu.
  • Wszak bohaterka budziła zainteresowanie mężczyzn. Świadoma walorów swej urody, ubiera strojne, modne sukienki.
  • Zwraca tym samym uwagę i, jak to miało miejsce podczas posiłku w zamku, naraża się na komentarze, że ubiera się nazbyt wytwornie.
  • Do stroju dobiera efektowne dodatki – wstążki, wachlarz.
  •  Uwodzi niedoświadczonego Tadeusza. Kwestię zamążpójścia traktuje bardzo racjonalnie. Rozważa swoją przyszłość u boku Hrabiego lub Tadeusza.
  •  Bohaterka jest obyta w świecie. Chętnie rozmawia o malarstwie i innych dziedzinach sztuki. Jest uważnym obserwatorem i dobrym słuchaczem, bowiem gdy tylko zorientowała się, że Tadeusz, zawstydzony z powodu braku wiedzy, nie rozmawia z nią zbyt chętnie na te tematy, wprowadza nowe wątki do konwersacji.

 

  • Gerwazy Rębajło to postać epopei Adama Mickiewicza Pan Tadeusz. Szlachcic jest wiernym sługą Horeszki.
  • Na dworze swego pana pełnił funkcję klucznika.
  • Ze względu na rodzaj wykonywanej pracy, nawet po śmierci Stolnika, bohater nazywa siebie Klucznikiem
  • Gerwazego nazywano także Półkozicem 
  • Mężczyzna jest wysoki i postawny. Wygląda na zdrowego, silnego. Jego twarz jest pomarszczona oraz posępna. Na łysej głowie widnieją liczne blizny. Bohater nosi to samo ubranie, w które się niegdyś odziewał, służąc u Horeszków
  • Gerwazego do zamku Horeszków oraz do pełnionej przed laty funkcji.
  • Mężczyzna, mimo że ruiny są dostępne dla każdego, naprawił niektóre drzwi, by móc je zamykać. Świadczy to o jego niedostosowaniu do nowej sytuacji.
  • Bohater żyje przeszłością, nie chce zaakceptować zmian.
  • Wciąż powraca do chwili zabicia swego pana
  • Gerwazy jest przedstawicielem „starej” szlachty, która problemy rozwiązuje przy użyciu siły. Świadczyć może o tym nie tylko fakt zorganizowania zajazdu, ale także wymuszenie na Protazym deklaracji, zgodnie z którą to Hrabia miał zostać uznany za prawowitego właściciela majątku, o który toczył się spór.

 

  • Hrabia jest krewnym Horeszków i ma prawa do zamku. W cały sporze o posiadłość wykazuje postawę neutralną, czego nie akceptuje Gerwazy - klucznik i oddany sługa nieżyjącego Stolnika.
  • Młody Horeszko nie utożsamia się ze swoją ojczyzną - Polską. Fascynuje go cudzoziemszczyzna i trendy aktualne w innych państwach
  • Hrabia jest typowym romantykiem. Żyje marzeniami i wyidealizowanym światem uczuć. Z duchem romantyzmu traktuje kobietę jako świętość.
  • Wierzy w przeznaczenie i wieczną miłość. Na zdradę reaguje jak typowy romantyk.