SARMATYZM - jest to ideologia i koncepcja kulturowa, z którą utożsamiała się szlachta polska. Sarmatyzm panował w Polsce mniej więcej od końca XVI wieku , aż do połowy wieku XVIII. Korzeni sarmatyzmu szukano w starożytnym ludzie Sarmatów. W literaturze przedstawiano różne wzorce np. wzorzec szlachcica- rycerza, czy też wzorzec szlachcica- ziemianina. Szlachta bardzo zaciekle walczyła o zachowanie swoich przywilejów. Opozycyjny był sarmatyzm wobec dominujących nurtów zachodnioeuropejskich, zwłaszcza w dziedzinie obyczajów i stylu życia.
Twórcy których twórczość miała charakter baroku sarmackiego to Wacław Potocki, Wacław Kochowski, a także Jan Chryzostom Pasek ze swoimi "Pamiętnikami".
Przedstawicielem nurtu poezji ziemiańskiej był Zbylitowski, Hieronim Morsztyn, Daniel Naborowski.
Sarmatyzm odnaleźć można było nie tylko w literaturze ale nawet w rzeźbie nagrobkowej. Tworzono specjalny nagrobek leżący i obrazek trumienny na którym przedstawiony był typowy polski Sarmata.
