Biblia zawiera liczne archetypy zachowań ludzkich. Stanowią one wzór i inspirację dla ludzi wierzących, jak też dla artystów, filozofów czy też moralistów i dydaktyków. Pismo Święte odnosi się bowiem do podstawowych prawd rządzących światem. Dotyczą one nie tylko problemu cierpienia w egzystencji człowieka, lecz także, a zwłaszcza odnosi się to do pism Nowego Testamentu, zagadnienia miłości.
W Księdze Rodzaju opisane zostało, w jaki sposób cierpienie i ból stały się nieodłącznym atrybutem człowieczym. Adam i Ewa, będąc nieposłuszni wobec Boga, naruszyli wydany przez Niego zakaz i spróbowali zakazanego owocu. To sprawiło, że utracili nieśmiertelność. Ich życie miało od tej pory być pasmem cierpień
i bólu. Musieli sami troszczyć się o pożywienie i sposób na przetrwanie w ciężkich warunkach życiowych. Zostali wypędzeni z ogrodu Eden i odtąd wiedli życie pasterzy.
Starotestamentowa Księga Hioba również porusza problem cierpienia. Hiob był człowiekiem wiernym Bogu. Posiadał majątek, i wspaniałą rodzinę. Jednak Bóg postanowił poddać swego sługę próbie. Hiob stracił cały dobytek i dzieci, a jego ciało pokryło się trądem. Zniósł jednak swą próbę wbrew przeciwnościom. Został nagrodzony przez Boga za to, że nie uznał cierpienia jako kary za grzech lecz przyjął je z pokorą jako część swego życia. Księga Hioba uczy zatem by traktować cierpienie w sposób cierpliwy. Nie można bowiem od niego uciec. Stanowi ono jeden z determinantów, pozwalających człowiekowi cieszyć się pięknem życia.
W Starym Testamencie zawiera się również księga, która mówi o pięknie miłości ludzkiej. Jest to Pieśń nad pieśniami. Ukazuje ona czystość uczucia, jakie łączy mężczyznę i kobietę. Jest to poemat liryczny składający się z sześciu pieśni. Na początku poematu miłość zaczyna dopiero kiełkować. Później przeradza się
w uczucie coraz bardziej silne, by na końcu triumfalnie zawładnąć Oblubienicą i Oblubieńcem.
Nowy Testament natomiast opiera się na prawdzie miłości, głoszonej przez Chrystusa. Jest to naczelne prawo religii katolickiej, dla której Nowy Testament jest zbiorem nauki, jaką głosił Jezus. Owo naczelne prawo brzmi: Będziesz miłował Boga z całej duszy swojej, z całego serca swego i ze wszystkich sił swoich, a bliźniego swego jak siebie samego. Na tej zasadzie opiera się wiele przypowieści opowiedzianych przez Chrystusa. Przykładem może być przypowieść o miłosiernym Samarytaninie i przypowieść o synu marnotrawnym. Dotyczą one zasady miłości i wybaczenia.
W Dziejach Apostolskich zawarty został hymn świętego Pawła o miłości. Święty Paweł powołuje się na miłość, która jest cierpliwa, wybaczająca, nie jest pamiętliwa. Napomina też, że posiadanie wszystkich skarbów i mądrości świata nie zapewniają tego, co może ofiarować prawdziwa miłość.
