Życie i działalność św. Pawła wyłania się z Dziejów i Listów Apostolskich.
Wiemy, że św. Paweł pochodził z rodziny żydowskiej, jego ojciec był obywatelem rzymskim, co stanowiło dla niego powód do dumy, Pierwotne brzmienie jego imienia to Saul lub Szaweł. Urodził się około 8 roku n.e.. Pochodził z Tarsu w Cylicji, zdobył w Jerozolimie bardzo dobre wykształcenie, a jego zawodem było tkactwo namiotów. Był faryzeuszem, który z całą gorliwością prześladował chrześcijan, chodził od domu do domu w zborach chrześcijańskich, aby wyciągać kobiety i mężczyzn i wtrącać ich do więzienia. Na jego oczach odbyło się ukamienowanie Szczepana, Saul przyglądał się, pilnując ubrań oprawców, z których działaniami zgadzał się z całego serca.
Coraz większe kręgi zataczało prześladowanie chrześcijan, dlatego Saul poszedł do arcykapłana i poprosił go aby dał mu listy do synagog w Damaszku. Były mu potrzebne do tego, że gdyby znalazł tam jakiś wyznawców Chrystusa, mógłby ich pojmać i przyprowadzić do Jerozolimy. Kiedy dostał zezwolenie, czym prędzej ruszył w drogę. Kiedy był już blisko celu swej podróży, nagle oślepiła go wielka światłość i wówczas głos, który zapytał go dlaczego go prześladuje: "A gdy padł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz?" ( Dz 9, 4).
Jezus powiedział mu, aby wstał i ruszył do miasta, w którym dowie się co ma dalej robić. Saul nie trafiłby sam do miasta, gdyż powstawszy z klęczek nic nie widział, pomogli mu wiec jego towarzysze podróży. Gdy dotarł do Damaszku nic nie jadł, ani nic nie pił przez trzy dni. Wówczas Jezus przemówił do Ananiasza, aby poszedł do domu Judy i poszukał tam Saula z Tarsu, gdyż ten modli się o to, aby w końcu odzyskać wzrok. Ananiasz zdziwił się, gdyż wiedział, jak wielkim prześladowcą chrześcijan był Saul. Pan mu wyjaśnił, że obrał sobie Saula, jako tego, który rozgłosi jego nauki do krajów pogańskich. Ananiasz wykonał polecenie Chrystusa, kiedy stanął przed Saulem powiedział mu, że przysłał go Jezus, aby Saul odzyskał wzrok i został napełniony Duchem świętym. Saul został ochrzczony i kilka dni później zaczął głosić Słowo Boże. Wszystkich bardzo to dziwiło, że z prześladowcy chrześcijan, stał się wyznawcą ich wiary. W końcu żydzi uknuli przeciw niemu spisek, jednak Saulowi udało się opuścić miasto i powrócić do Jerozolimy. Nie było jednak łatwo mu pozyskać zaufanie uczniów Chrystusa, gdyż wszyscy wietrzyli w jego nagłej zmianie podstęp. Dopiero wstawiennictwo Barnaby, zyskało dla Saula zaufanie uczniów Chrystusa.
Paweł odbył trzy wielkie podróże misyjne, mające na celu nawracanie pogan zamieszkujących kraje basenu Morza Śródziemnego. W czasie pierwszej, która odbyła się około 45-49 n.e., odwiedził Cypr i część Azji Mniejszej, w czasie drugiej, która odbywała się w latach 50-52 zawędrował poza granice Azji Mniejszej, kraje wówczas odwiedzone, odwiedził ponownie w czasie trzeciej ze swych podróży, która odbywała się w latach 53- 58.
W tym czasie Saul używał swojego nowego imienia, Paweł. Z wiarą w sercu rozgłaszał po świecie Ewangelię, wraz z Barnabą przebywał w Antiochii, a później udali się Seleucji i na Cypr. Tam głosili Słowo Boże, ich pomocnikiem był Jan. W Pafos spotkali fałszywego żydowskiego proroka, który nazywał się Bar-Jezus. Tam był tez pewien dobry i rozumny człowiek, prokonsul Sergiusz Paweł, który pragnął wysłuchać Barnaby i Pawła, jednak fałszywy prorok, starał się za wszelka cenę zmienić jego decyzję. Wówczas Paweł powiedział do fałszywego proroka, że źle czyni odwracając innych od wiary, ale ręka Pana już na nim spoczywa i dlatego zostanie mu na jakiś czas odebrany wzrok. Stało się tak, jak mówił Paweł, wówczas prokonsul, będąc pod wrażeniem tego co się stało z fałszywym prorokiem, uwierzył w Słowo Boże.
Paweł i Barnaba zyskiwali dla swojej wiary coraz to więcej wyznawców, wśród pogan, których podjudzali Żydzi. Kiedy udali się do Listry i nauczali tam pogan, wśród tłumu znalazł się pewien chromy od urodzenia człowiek. Wtedy Paweł uczynił cud, powiedział do chromego, aby wstał i zaczął chodzić, wówczas człowiek zaczął chodzić po raz pierwszy w życiu. Tamtejsi ludzie uznali ten cud za dzieło olimpijskich bogów, nazwali Pawła i Barnabę, Hermesem i Zeusem. Chcieli składać im ofiary ze zwierząt, wtedy apostołowie powiedzieli ludziom, jak bardzo się mylą, gdyż oni są zwyczajnymi ludźmi, a nie bogami i przyszli do nich aby przekazywać im Słowo Boże.
Wówczas okrutni Żydzi z Antiochii zaczęli rzucać w Pawła kamieniami, ciężko ranionego apostoła zostawili za miastem, sądzili, że już nie żyje. Jednak Paweł przeżył i następnego dnia ruszył do Derbe, aby tam głosić Ewangelię. W końcu Paweł rozstał się z Barnabą, który od tej pory wędrował po świecie z Janem, zwanym Markiem. Pawłowi w wędrówkach towarzyszył Sylas, z którym udali się do Syrii i Cylicji, aby podtrzymywać na duchu zbory chrześcijańskie. Podróżowali po Azji Mniejszej, później udali się do Macedonii, ponieważ Paweł miał sen, w którym ukazał mu się Macedończyk, który prosił Pawła, aby pomógł jego rodakom. W Filippi Paweł wygnał złego ducha z dziewczyny, która potrafiła nieomylnie wróżyć, dzięki czemu jej opiekuni sporo zarabiali.
Ci byli bardzo zdenerwowani zachowaniem Pawła, który pozbawił ich łatwego zarobku. Dlatego pojmali Sylasa i Pawła, aby zaprowadzić ich przed najwyższych w mieście urzędników i oskarżyć o zakłócanie spokoju i głoszenie zakazanej dla obywateli rzymskich wiary. Z apostołów zdjęto szaty i wybiczowano ich rózgami, a w końcu wtrącono ich do lochu. Paweł i Sylas modlili się do Boga, w nocy trzęsienie ziemi spowodowało, że wszystkie drzwi w więzieniu się otworzyły. Stróż więzienny chciał się zabić, gdyż obawiał się surowej kary za niedopilnowanie więźniów. Ale wówczas Paweł powiedział mu, aby tego nie robił, gdyż są tam wszyscy. Stróż uwierzył w Jezusa i został ochrzczony. Następnego dnia przysłano posłańców, którzy nakazali uwolnienie Pawła i Sylasa. Podczas pobytu w Atenach, Paweł bardzo cierpiał z powodu tak wielkiej rzeszy pogan w tym mieście.
Nauczał tam nie tylko synagogach, ale też dysputował z ateńskimi filozofami ; epikurejczykami i stoikami, przemawiał też na ateńskim Areopagu, mówił wtedy o Bogu, zwiastował im dobrą nowinę. Paweł odwiedził także Korynt i Efez, gdzie ochrzcił uczniów Jana Chrzciciela.
Bóg czynił cuda przez osobę Pawła, rzeczy, które dotknęły jego ciała miały moc uzdrawiającą. W Troadzie Bóg za pomocą Pawła wskrzesił Eutychusa, młodzieńca, który poniósł śmierć spadając z trzeciego piętra. Paweł został uwięziony w roku 58, w Jerozolimie, po tym, jak Żydzi z Azji, którzy przebywali w Jerozolimie, podburzyli przeciw niemu tłum, twierdząc, że Paweł występuje przeciwko ich wierze i bezcześci ich świątynie, wprowadzając tam pogan. Żydzi zaczęli katować Pawła, przerwał im dopiero dowódca Kohorty, Lizjasz, który przyjechał z żołnierzami, aby stłumić zamieszki. Dowódca nakazał pojmać Pawła i związać go łańcuchami, jednak Paweł poprosił dowódcę, aby ten pozwolił mu przemówić do Żydów. Kiedy ten się zgodził, Paweł zaczął opowiadać Żydom historię swego życia, przyznał się też, do tego, że jest obywatelem rzymskim. Dzięki temu uniknął biczowania bez wyroku sądu. Kiedy Paweł przebywał w więzieniu, uknuto przeciw niemu spisek. Dowódca Lizjasz, który został powiadomiony o przygotowywanym na więźnia spisku, nakazał przewieść Pawła do Cezarei do namiestnika Feliksa. Ponieważ na Pawle nie ciążyło żadne przewinienie, które zasługiwałoby na śmierć, a jednocześnie Żydzi oskarżali go o zakłócanie spokoju, był trzymany przez dwa lata w tamtejszym więzieniu. Paweł domagał się sądu przed Cezarem, do którego miał prawo, jak obywatel rzymski. Podróż do Rzymu odbywała się drogą morską, więźniowie byli pilnowani przez oficera rzymskiego Juliusza. Zaraz po tym, jak opuścili Kretę na morzu zerwała się ogromny sztorm, który trwał prze czternaście dni. Paweł powiedział, że statek rozbije się, ale wszyscy, którzy są na nim przeżyją, taka jest wola Boga. Dostali się na Maltę, gdzie musieli przeczekać do wiosny. Kiedy Paweł znalazł się w Rzymie bardzo długo oczekiwał na proces, w tym czasie nauczał wszystkich, którzy do niego przychodzili, pisał też listy. W końcu, w roku 63 został uniewinniony. Kontynuował swoje podróże do momentu, gdy w roku 67 został ponownie uwięziony w Rzymie, gdzie został ścięty. W miejscu gdzie został ścięty miały wytrysnąć trzy źródła Święty Paweł uznawany jest "Apostołem Pogan" lub Apostołem Narodów. Jest autorem Listów: do Rzymian, do Koryntian (1 i 2), do Galacjan, do Efezjan, do Filipian, do Kolosan, do Tesaloniczan (1 i 2), do Tymoteusza (1 i 2 ) do Tytusa, do Filemona. W ikonografii jest przedstawiany zazwyczaj, jako brodaty człowiek z mieczem i otwarta księgą lub zwojem. Św. Paweł jest patronem kaznodziejów, a także tkaczy, prasy katolickiej i teologów.
Św. Piotr urodził się w Betsaidzie, ale mieszkał w Kafarnaum. Początkowo był wraz ze swoim bratem Andrzejem, uczniem Jana Chrzciciela. Andrzej i Szymon byli rybakami, pewnego dnia Chrystus przechodząc nad Morzem Galilejskim, ujrzał ich zarzucających sieci. Wtedy powołał ich na swoich uczniów, a oni posłuchali go i poszli za nim. Wkrótce po tym Jezus uzdrowił teściową Szymona. Kiedy Jezus przebywał wraz e swymi uczniami okolicach Cezarei Filipowej, zapytał ich "Za kogo uważają Syna Człowieczego", wówczas tylko Szymon odpowiedział mu, że to on jest Jezusem Chrystusem, Synem Boga żywego. Wtedy Chrystus wypowiedział do niego słynne słowa, zmieniając jego imię z Szymona na Piotra: "...ty jesteś Piotr i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. I dam ci klucze do Królestwa Niebios, i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie...." (Mt 16, 18-19) Jego wtórne imię Piotr oznaczało w języku starogreckim skałę lub opokę. Piotr był zawsze wyróżniany spośród wszystkich apostołów, był obecny przy Przemienieniu Pańskim na górze Tabor, w czasie ostatniej wieczerzy, siedział najbliżej Chrystusa. Kiedy Chrystus po zdradzie Judasza został pojmany przez żołnierzy, Piotr chciał go bronić mieczem, wówczas obciął ucho słudze arcykapłana. Zgodnie z przepowiednią Chrystusa zaparł się go trzy razy, zanim zapiał kur.
Po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa Piotr głosił Słowo Boże, powierzona została mu misja zorganizowania Kościoła, którą z zapałem wypełniał. Kiedy pewnego dnia wraz z Janem modlili się w świątyni, zobaczyli żebrzącego chromego, wówczas Piotr uzdrowił go w imieniu Jezusa i chromy zaczął chodzić. Stworzył pierwszą gminę chrześcijańską. Wiele razy był w niebezpieczeństwie, z którego wybawiał go Bóg. Zginął męczeńską śmiercią, został ukrzyżowany w Rzymie w roku 64. Miano go ukrzyżować głową zwrócona ku dołowi. Nad jego grobem zbudowano Bazylikę, poświęconą jego imieniu. Był pierwszym biskupem Rzymu. Za jego następców uważa się papieży. Z ikonologii jest często przedstawiany jako brodaty starzec z kluczami, kogutem, mieczem.
Jest patronem papieży i rybaków. Jego autorstwa są dwa Listy Apostolskie.
