O cierpieniu opowiada Księga Hioba. Należy ona do najtrudniejszych ksiąg biblijnych. Hiob cierpi, bo Bóg założył się z Szatanem, że nawet jeśli doświadczy Hioba - człowieka niezwykle pobożnego i bogobojnego - cierpieniem, ten nie odwróci się od Niego. Hiob mężnie znosi cierpienie, ponieważ bezgranicznie ufa Bogu. wierzy, że wszystko pochodzi od Boga i we wszystkim tkwi głęboki sens. Sens zakładu Boga i Szatana tkwi w udowodnieniu potęgo człowieka. Okazuje się, że człowiek jest tak potężny, że jest godny zaufania samego Boga.
Dla Hioba straszliwe cierpienie, jakiego doznaje z woli Boga, jest początkowo niezrozumiałe. Bohater nie wie, dlaczego cierpi, bo zawsze wypełniał wolę Boga. Tymczasem jego cierpienie okazało się darem, dowodem szczególnej miłości Boga do niego i do człowieka w ogóle. Bóg zaryzykował w zakładzie z Szatanem, bo był pewien wielkości człowieka, jego zalet, wierzył w człowieka, wierzył, że Hiob go nie zawiedzie. Kiedy Hiob zrozumiał tę prawdę, spojrzał inaczej na świat, zrozumiał ludzką potęgę i potęgę miłości Boga. Dzięki cierpieniu Hiob stał się w pełni człowiekiem, bo zrozumiał swoją wartość w oczach Boga.
