Człowiek od zawsze miał poczucie, że żyje w świecie, którego mechanizmów działania nie rozumie, nie potrafi pojąć, wyjaśnić, przybliżyć. To go z jednej strony przerażało, a z drugiej prowokowało do ciągłych poszukiwań, badań. Zastanawiano się nad tym, z czym bezpośrednio się stykano. Starożytni Grecy zmuszeni byli przeżywać na przykład trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów. Ponadto, jak wszystkie myślące istoty, Grecy myśleli o tym, skąd się wzięli, dokąd zdążają, jak powstał świat, jakie siły nim rządzą.
Na te pytanie człowiek starożytny nie potrafił powiedzieć nic pewnego, zresztą i człowiek współczesny jest czasem pełen wątpliwości na temat. Mimo to, pewnie po to, by oswoić świat ludzie starożytni szukali odpowiedzi na dręczące ich pytania. W ten sposób powstały mity - historie na temat tego, jak powstał świat, jak rodzili się bogowie, kto włada ziemią, skąd wziął się człowiek, jak powstały ważne greckie rody, co dzieje się z ludźmi po śmierci, jak powinni żyć, jak czcić bogów, kim i czym się oni opiekują itd. Każdy aspekt rzeczywistości Grecy wyjaśniali w swojej mitologii.
Według starożytnych Greków bogowie narodzili się z wielkiej mieszaniny żywiołów - chaosu. Wraz z nimi rodził się świat, a ziemia przybierała coraz to nowe oblicza. Początkowo świat miał wrogie ludziom oblicze - bogowie toczyli ze sobą walki - rzucali w siebie potężnymi skałami, Zeus używał swego straszliwego pioruna, widać więc było zapewne błyski światła, słuchać huki. z czasem sytuacja się unormowała - na tronie zasiadł Zeusa ze swoją małżonką Herą i licznymi pomniejszymi bóstwami, które mieszkały na Olimpie. Inni bogowie spędzali czas na ziemi. Zamieszkał tam człowiek stworzony według jednych przez Prometeusza, według innych z kości ziemi - kamieni.
Doskonałym przykładem mitycznego myślenia starożytnych Greków jest próba wyjaśnienia zjawiska przyrodniczego, jakim jest zmienność pór roku. Zjawisko cyklu narodzin i śmierci, które tak wyraźnie widoczne jest w przyrodzie musiała zafrapować starożytnych i stało się okazją do wymyślenia wspaniałej historii. Mit o Demeter i Korze jest tak znany, że nie trzeba raczej przytaczać jego treści. Obok wartości poznawczej - wyjaśnienie zjawiska powtarzalności pór roku i ich następstwa - ma on również wartość dydaktyczną, dotyczy miłości matczynej, która pokonuje największe przeszkody.
Czym jest zatem myślenie mityczne? Można powiedzieć, że jest to wyraz naszych pragnień zrozumienia mechanizmów rządzących nie tylko światem, naszym życiem, ale też naszymi uczuciami. Nie zakończyło się ono wraz z upadkiem greckiej cywilizacji, jest bliskie i nam - ludziom współczesnym.
