Jednym z podstawowych gatunków literackich, sięgający już do czasów antycznych, jest tragedia. Jest to rodzaj dramatu, charakteryzujący się tym, iż jego podstawą tematyczna jest konflikt głównej postaci zaplątanej w problemy rzeczywistości. Konflikt ten najczęściej kończy się tragicznie - śmiercią głównego bohatera. Problemy bohatera najczęściej biorą się z tego, iż stoi on przed życiowym wyborem między dwoma równowartościowymi racjami. Bohater jest głównie człowiekiem niebagatelnym i nieprzeciętnym. Jest on najczęściej człowiekiem posiadającym wielką siłę i władzę. Istotne jest, że każda jego decyzja z góry skazana jest na niepowodzenie. Za tematykę tragedii często służy historia, lub mitologia. Obrazuje ona głównie zmagania człowieka z losem i jego przeciwnościami. Na bohaterze tragicznym ciąży fatum, które doprowadza go najczęściej do katastrofy i sprawia, że wszystkie jego działania stają się próżne. Znaczące jest, że głównym celem każdej tragedii jest wywołanie u widza katharsis - czyli oczyszczenia moralnego i emocjonalnego. Klęska głównego bohatera, tragicznego bohatera, ma zwrócić i uświadomić widzom jakiś określony problem. Oczywiście katharsis łączy się również z wymiarem estetycznym.
Upraszczając można powiedzieć, że katharsis jest konsekwencją wcześniejszych wydarzeń, czy zmagań głównego bohatera z okrutnym losem, które miały miejsce w tragedii. oczywiste niestety staje się, że każdy wybór, czy rozwiązanie które wybiera bohater kończy się dramatycznie. Najwyraźniej widoczny i oczywisty jest sens tragedii wówczas, kiedy to bohater musi wybrać jakieś jedno rozwiązanie z sytuacji dramatycznej, kiedy to każda próba wybrnięcia z problemu jest skazana na niepowodzenie. Konflikt oparty jest na wyborze rozwiązania pomiędzy dwoma równymi wartościami. Problem głównego bohatera najczęściej dotyczy sytuacji społecznych, politycznych, miłosnych. Jednym z najczęściej pojawiających się jest problem władzy i nie umiejętności zapanowania nad nią. Jedna z dwóch słusznych racji zawsze musi zostać odrzucona i właśnie to doprowadza do tragedii. w tragedii nie ma miejsca na kompromis. Wybór bohatera tragicznego zawsze jest okupiony odrzuceniem jakiejś ważnej prawdy, lub racji. Charakterystyczne, że wybór jakie ma dokonać główna postać opiera się często na dwóch równie złych rozwiązaniach.
Epoką, która chętnie sięgała do takiego gatunku literackiego był renesans. Za przykład może służyć dramat Jana Kochanowskiego noszący tytuł :Odprawa posłów greckich". Dramat głownie rozwija się w siedemnastym wieku we Francji - przykłady tragedii klasycznej. Ważne jest, aby konstrukcja dramatu przestrzegała pewnych zasad: zasada trzech jedności (czasu, miejsca, akcji), często także wymagane było umieszczenie w tekście kwestii, które wypowiadał chór. Postacią tragiczna najczęściej okazywał się być człowiek, który pełnił ważne, społeczne zadanie w państwie - był władcą, królem, czy żołnierzem. Co ważne tragedia była doskonałą analizą psychologiczna bohatera. pojawiała się dokładna analiza przeżyć i uczuć postaci.
