We wczesnym okresie datowanym na lata 1500- 1000 p.n.e. istniało wiele bogatych królestw, rozproszonych na licznych wyspach greckich, ale także na kontynencie. Za najważniejsze ośrodki uważa się: Kretę i Mykeny wraz z antycznymi cywilizacjami, jakie udało im się wytworzyć. Niestety w wyniku najazdów barbarzyńców, czyli ludów stojących na niższym szczeblu rozwoju cywilizacyjnego, kultury te zostały niemal całkowicie zniszczone. Przyczyniły się do tego także naturalne zjawiska w postaci trzęsień ziemi, czy np. Wybuchające co jakiś czas w tym gorącym klimacie pożary.

Kiedy ustały najazdy i zakończył się okres wojen, Grecja weszła w fazę ponownego rozkwitu. Wykształciły się tzw. polis czyli miasta- państwa, z których każde posiadało odrębną strukturę i było zorganizowane w nieco inny sposób. Obejmowało miasto wraz z obszarem, który je otaczał. Wielkość polis była zróżnicowana. Niektóre z nich były całkiem małe, inne zaś ogromne. Do największych, a zarazem najsłynniejszych polis zalicza się: Spartę i Ateny.

Kolejny okres w historii starożytnej Grecji to tzw. okres klasyczny, związany nieodłącznie z dynamicznym rozwojem Aten. To miasto- państwo stało się jednym z najpotężniejszych ośrodków kultury antycznej. Rozwijały się też inne dziedziny. Warto wymienić naukę czy sztukę. Centrum miasta stanowiło ogromne wzgórze skalne, widoczne z dużej odległości, zarówno od strony lądu, jak i morza. Mowa tu o słynnym Akropolu. Nazwa tłumaczona jest jako: "wysokie miasto" lub też "miasto na wzgórzach". Na początku miasto miało charakter warownego grodu, by przekształcić się później w imponujących rozmiarów miasto. V w. p.n.e. przyniósł całkowitą przebudowę Akropolu. Na wzgórzu wybudowano pełne przepychu świątynie na cześć bogów. Kiedy władzę nad ludem sprawował Perykles, wzniesiono piękną świątynię ku czci bogini miasta- Ateny. Działo się to w latach: 447- 432 p.n.e. Świątynia nosi nazwę Partenon i do dziś pozostaje interesującą atrakcją turystyczną. U podnóża Akroplu mieścił się ogromny plac zwany agorą, stanowiący miejsce zgromadzeń Ateńczyków oraz centralny ośrodek życia politycznego. Na agorze odbywały się obrady Zgromadzenia Ludowego. Było to także miejsce wymiany handlowej.

V w. p.n.e. w historii Aten zapisał się jako tzw. "złoty wiek". Budowano wielkie obiekty użyteczności publicznej, powstawały szkoły, domy Ateńczyków imponowały jakością wykonania, a ulice brukowano. Wszystko to świadczy o wysokim poziomie życia ówczesnych mieszkańców Aten. Można również przypuszczać, że ludzie nie mieli większych powodów do niezadowolenia. W szkołach kształcono wyłącznie młodzież męską. Najsłynniejszą placówką tamtego okresu była słynna Akademia Platońska. Założona została w IV w. p.n.e. jako pierwsza szkoła wyższa na świecie. Szkoła posiadała profil filozoficzny, a

wśród jej wykładowców znajdowali się wybitni starożytni myśliciele: Platon czy Sokrates.

Ateny mimo swego ogromnego znaczenia nie stanowiły jedynego ważnego ośrodka. Na południu potęgę zwłaszcza militarną stanowią Sparta, obejmująca południową część Grecji- Półwysep Peloponez. Była to polis zorganizowana na sposób wojskowy. Obywatele Sparty płci męskiej poddawani byli licznym ćwiczeniom fizycznym w połączeniu z nauką sposobów i metod walki. Nie wszyscy mieszkańcy byli jednak obywatelami. Osoby, które nie posiadały praw obywatelskich stanowiły grupę helotów, czyli niewolników. Sparta i Ateny w 431 r. p.n.e wkroczyły na wojenną ścieżkę. Konflikt, w którym Sparta mogła poszczycić się doskonale wyszkoloną armia, a Ateny dużo większą liczebnością wojsk, przeszedł do historii pod nazwą wojny peloponeskiej.

Kolejnym etapem w historii Grecji był tzw. okres rzymski. Mimo podboju większej części Grecji przez Rzymian w II w. p.n.e. grecka cywilizacja podlegała dalszemu rozwojowi. Co ciekawe Rzymianie bardzo cenili sobie dorobek kultury greckiej, literaturę, sztukę. Świadczyć o tym może fakt, iż młodych Rzymian kształcono u greckich nauczycieli.

Mieszkańcy starożytnej Grecji odznaczali się dużą religijnością. Czczono wielu bogów. Należy zaliczyć do nich m.in.: Zeusa, Atenę, Herę, Afrodytę, czy Apollina. By należycie służyć swoim bogom, Grecy budowali liczne świątynie, chodzili na pochody oraz celebrowali przyjęte święta religijne.

Dużą wagę przywiązywano również do własnego ciała. W związku z czym organizowano igrzyska sportowe, których celem oprócz sportowej rywalizacji, było oddawanie czci bogom. Na igrzyska ściągali zawodnicy ze wszystkich miast- państw. Za najsłynniejsze uznaje się igrzyska, które odbyły się w Olimpii ku czci Zeusa, uważanego za największego z bogów. Wśród uprawianych dyscyplin znajdowały się m.in. zapasy, biegi, skoki, rzut dyskiem i oszczepem.

Grecja uważana jest również za ojczyznę teatru, którego rozwój narodził się z kultu Dionizoza i urządzanych ku jego czci uczt. Z wykonywanych podczas uroczystości pieśni wywodził się dramat antyczny, który kontynuowano w postaci komedii i tragedii. Przedstawienia teatralne odbywały się w ogromnym, otwartym teatrze, mogącym pomieścić 10 tys. osób. Występującym artystom zawsze towarzyszył chór wykonujący odpowiednie do odgrywanych scen pieśni.