ŻYZNY PÓŁKSIĘŻYC I EGIPT

Rośliny uprawne:

    • Pszenica
    • Jęczmień
    • Żyto
    • Orkisz
    • Palma daktylowa
    • Soczewica
    • Groch
    • Len (zarówno jako surowiec tkacki, jak surowiec do produkcji oleju)
    • Warzywa (cebula, pory, ogórki, zieleniny)
    • Sezam (do produkcji oleju)

Zwierzęta hodowlane:

    • Owce
    • Kozy
    • Bydło
    • Świnie
    • Osły
    • Wielbłądy

Pszenicy znano kilka gatunków, część z nich nadawała się do wypieku chleba, inne do wyrobu kasz i papek. Pszenica była bardzo wymagającym gatunkiem zboża: poza Egiptem, z jego glebą pokrytą mułem po wylewie Nilu, potrzebowała starannego przygotowania gruntu poprzez kilkakrotną orkę, a także nawożenia; na gruntach nieco gorszych nie mogła być wysiewana dwa lata z rzędu. Ziemia "odpoczywająca" (lepiej dłużej niż rok) służyła zwierzętom hodowlanym za pastwiska, swoimi odchodami przy okazji użyźniały one glebę. Wartość żywieniowa pszenicy była wyższa od innych zbóż (jednak niższa od ryżu), ale wymagała uzupełnienia w postaci produktów mlecznych i mięsa. Chleb pszenny uważano za luksusowy. Jęczmień zajmował dużo miejsca wśród upraw, znajdując zastosowanie w żywieniu ludzi i zwierząt, a także w produkcji powszechnie używanego piwa.

Owce hodowano nie tylko dla mleka i mięsa, ale także wełny, podstawowego (poza Egiptem) surowca tkackiego.

Na Bliskim Wschodzie hodowano bydło, aby dostarczyć zwierząt pociągowych; mleczność bydła była bardzo ograniczona. Na mięso zabijano przede wszystkim cielęcia. Także skóry bydlęce znajdowały szerokie zastosowanie.