Położenie:

Etiopia (Etiopska Republika Ludowo-Demokratyczna, dawniej Abisynia) - jest to państwo położone w Afryce Wschodniej. Zajmuje powierzchnię 1 127 000 km². Od południa graniczy z Kenią, z zachodu z Sudanem, od wschodu z Dżibuti i Somalią, a od północnego-wschodu z Erytreą.

Demografia i osadnictwo:

Etiopia liczy 66,5 mln mieszkańców. Średnia gęstość zaludnienia kraju wynosi 59 os/km². Przyrost naturalny to 27,5 promila. Przeciętna długość życia u mężczyzn wynosi 44 lata, a u kobiet 46 lat. Aż 35,5% ludności Etiopii to analfabeci.

Etiopia jest ponadto krajem słabo zurbanizowanym, zaledwie 11,5% ludności mieszka w miastach.

Etiopię zamieszkują trzy grupy etniczne: zsemityzowane ludy kuszyckie (m. in. Amhara, którzy stanowią 38% ogółu ludności, Tigre - 9%, Guragie - 3% oraz Argobba, Harari i Tigrai), ludy kuszyckie (dominują wśród nich członkowie plemienia Galla - 35%, poza tym należą do nich grupy: Ageu, Bedza, Saho-Afarowie, Somali i Sidamo), ludy nilotyckie (Baria, Kunama i Beni-Szangul).

Stolicą Etiopii jest Addis Abeba z liczbą mieszkańców wynoszącą ok. 2 400 000. Innymi większymi miastami kraju są: Diredaua, Nazaret (Adama), Gonder, Harar, Mekele, Jimma.

Terytorium Etiopii podzielone jest na 13 prowincji administracyjnych.

Językiem urzędowym jest język amharski, a w powszechnym użyciu są także angielski, francuski, włoski i arabski. W sumie, ludność Etiopii posługuje się około 70 językami i 200 dialektami.

Walutą narodową jest birr (odpowiada 100 centom).

Religie:

Główną religią Etiopii jest chrześcijaństwo (52,5% ludności), ponadto liczni są wyznawcy islamu (31,4%). Do pozostałych grup wyznaniowych należą: animiści, muzułmanie, falasze oraz grupy wyznające judaizm.

Warunki naturalne:

Etiopia w większości leży na Wyżynie Abisyńskiej. Jest to obszar o średniej wysokości 2 000 - 2 500 m n.p.m., z najwyższym szczytem - Ras Daszan (4 550 m n.p.m.). Powierzchnię wyżyny przecinają liczne doliny rzeczne o szerokościach dochodzących do 13 km i głębokościach - do 1 000 m poniżej poziomu wyżyny. Dla strefy krawędziowej wyżyny charakterystyczne są wulkany.

Południowo-wschodnia część kraju obejmuje fragment Wyżyny Somalijskiej.

Etiopia leży w strefie klimatu podrównikowego o cechach monsunowych. W lecie, wraz z monsunem wilgotnym, na tereny kraju nasuwają się masy powietrza równikowego, z kolei zimą z monsunem suchym przychodzi powietrze zwrotnikowe. Średnie temperatury powietrza dla stolicy kraju Addis Abeby wynoszą: w najcieplejszych miesiącach (kwietniu i maju) 10 - 25°C, a w miesiącu najchłodniejszym (grudniu) 5 - 23°C. Roczna suma opadów kształtuje się na poziomie 1236 mm.

Ustrój polityczny:

Etiopia jest republiką federalną. Do 1991 roku u władzy utrzymywał się komunistyczny reżim wojskowy wspierany gospodarczo i militarnie przez władze ZSRR, NRD i Kuby. Został on jednak obalony przez opozycję, która ogłosiła program demokratyzacji życia politycznego.

Gospodarka:

Etiopia jest krajem bardzo zacofanym gospodarczo. Jest jednym z najuboższych państw na świecie.

Podstawą gospodarki jest rolnictwo, którym zajmuje się 78% ludności zawodowo czynnej. Plony roślin uzyskiwane z hektara użytków rolnych są jednak bardzo niskie, a metody uprawy przestarzałe.

Do głównych upraw kraju należą: teff, kukurydza, jęczmień, pszenica i proso. Uprawia się także groch, bób i rośliny oleiste, takie jak: olejarka abisyńska, len i sezam. Spore znaczenie mają również uprawy herbaty i owoców cytrusowych. Na południu kraju prowadzi się uprawę kawy, która jest najważniejszym towarem eksportowym Etiopii.

Kraj ten posiada największe pogłowie zwierząt hodowlanych w Afryce. Mimo to produkcja hodowlana jest niewydajna. Przyczynia się do tego bardzo zły stan łąk i pastwisk, który jest spowodowany ich nadmierną eksploatacją oraz częstymi suszami.

Przemysł:

Podstawą przemysłu Etiopii jest przemysł przetwórczy produktów rolno-spożywczych. Znajdują się tu małe zakłady olejarskie, cukrownicze, mleczarskie oraz mięsne.

W Addis Abebie rozwinął się przemysł włókienniczy. Funkcjonują w niej także pojedyncze zakłady przemysłu skórzano-obuwniczego, drzewno-papierniczego oraz materiałów budowlanych.

Mimo znacznej ilości bogactw naturalnych kraju przemysł wydobywczy się nie rozwinął. Eksploatuje się tu jedynie złoża złota i platyny. Do pozostałych, występujących tu, lecz nie eksploatowanych surowców należą: rudy żelaza, miedzi, chromu, cynku, ołowiu, molibdenu, oraz złoża ropy naftowej.

Potencjał energetyczny kraju jest tworzony przez kilka hydroelektrowni, mieszczących się głównie w dorzeczu Nilu Błękitnego, przede wszystkim na rzekach Auasz i Fincha.

Transport:

Etiopia posiada własne linie lotnicze. Mimo to najważniejszym środkiem transportu są zwierzęta juczne.

Handel:

Najważniejszym towarem eksportowym Etiopii jest kawa (47% ogólnej wartości eksportu), Ponadto eksportuje się skóry i futra (16%), produkty rolne (13%), a także rośliny strączkowe, oleiste, owoce, warzywa oraz mięso.

Wśród importowanych produktów przeważają produkty przemysłu przetwórczego, artykuły konsumpcyjne i dobra inwestycyjne.

Wymianę międzynarodową Etiopia prowadzi z Włochami, Niemcami, USA oraz krajami byłego ZSRR.

W okresach klęsk żywiołowych (częste susze) żywność pochodzi głównie z darów nadsyłanych od krajów bogatszych.

Struktura zatrudnienia:

W Etiopii najwięcej zatrudnionych jest w sektorze rolnictwa (78% ogółu zatrudnionych). W przemyśle pracuje zaledwie 9%, a w usługach i handlu 13% mieszkańców zawodowo czynnych.

Dochód narodowy Etiopii jest jednym z najniższych na świecie (wynosi ok. 560 USD/os rocznie). Dochód ten wytwarzany jest nieproporcjonalnie w stosunku do struktury zatrudnienia, gdyż średnia wydajność pracy w rolnictwie jest cztery razy niższa niż wydajność pracy w pozostałych sektorach.

Zadłużenie zagraniczne Etiopii wynosi ponad 10 mld USD.