Bangkok (Krung Thep) jest stolicą Tajlandii, a zarazem największym miastem Półwyspu Indochińskiego. Liczy 5,9 miliona mieszkańców. Położony jest na deltowej równinie rzeki Menam, ok. 40 km od jej ujścia do Zatoki Tajlandzkiej.
Miasto założone zostało w XVI w., a stolicą kraju jest od roku 1782. Jest to wielobranżowy i główny ośrodek przemysłowy Tajlandii. Lokuje się w nim przemysł spożywczy (łuszczarnie ryżu, olejarnie, przetwórnie owoców i ryb), włókniarski, drzewny (ok. 2/5 tartaków Tajlandii), maszynowy (m. in. montownie samochodów i lekkich samolotów), elektrotechniczny (produkcja telewizorów na licencji japońskiej), hutniczy, remontowo-budowlany oraz rafineryjny. Bangkok jest wielkim ośrodkiem rzemiosła, produkuje się tu wyroby z jedwabiu, kości słoniowej oraz biżuterię. Jest on ponadto głównym portem handlowym kraju obsługującym 80% eksportu (głównie ryż i drewno) i 90% importu. Stanowi również ważny węzeł drogowy, kolejowy i lotniczy (na jego terenie znajduje się międzynarodowy port lotniczy). Jest także siedzibą krajowych i zagranicznych banków, na jego terenie mieści się 6 uniwersytetów, politechnika, Biblioteka Narodowa i Muzeum Narodowe. Bangkok jest ponadto ważnym ośrodkiem turystycznym regionu.
Miasto cechuje chaotyczna zabudowa. Biegnące przez nie liczne kanały stanowią arterie komunikacyjne, a także miejsce zamieszkania części mieszkańców, którzy żyją na stałe na łodziach. W centrum mieszczą się dzielnice handlowe, zamieszkałe głównie przez ludność pochodzenia chińskiego oraz dzielnice przemysłowe. W południowej części znajdują się ekskluzywne rezydencje. Do głównych zabytków miasta należą: rezydencja królewska Mahaprasad (XVIII - XIX w.), będąca zespołem drewnianych budynków, pokrytych złotą i lustrzaną mozaiką, wielobarwnymi płytkami z kamieni półszlachetnych oraz z bogato zdobionymi wnętrzami, oraz wiele świątyń buddyjskich (XVIII - XIX w.), otoczonych polichromowanymi posągami bóstw i demonów.
