Antarktyda jest skutym lodem kontynentem, który rozciąga się naokoło bieguna południowego. Odkryto go w 1820 r., a dokonali tego F. F. Bellings-Hausen i M. P. Łazariew. W latach 1897 - 1899 po raz pierwszy pojawili się tam Polacy, którzy uczestniczyli w ekspedycji Belgica pod kierownictwem A. de Gerlache de Gomery. Polegała ona na prowadzeniu badań geologicznych, glacjologicznych, meteorologicznych i oceanologicznych na zachodnim wybrzeżu Ziemi Grahama. Kierownikiem naukowym tych badań był polski geograf i geofizyk Henryk Arctowski, któremu towarzyszył meteorolog Antoni Bolesław Dobrowolski. Grupa naukowców uczestniczących w tej wyprawie, jako pierwsza zimowała na Antarktydzie. Odkryli wówczas Archipelag Palmera, stwierdzili także, iż część lądu antarktycznego, biegnąca przez Sandwich Południowy, Szetlandy Południowe i Ziemię Grahama, jest przedłużeniem łańcucha Andów. Odkryli ponadto obniżenie szelfu antarktycznego.
26 lutego 1977 roku nad Zatoką Admiralicji (Admiralty Bay) na Wyspie Króla Jerzego (King George Island) w archipelagu Szetlandów Południowych otwarto Polską Stację Antarktyczną im. Henryka Arctowskiego. Jest ona kierowana przez zakład Biologii Antarktyki Polskiej Akademii Nauk (PAN). Celem jej działalności jest badanie morskiego geosystemu Antarktyki, ze szczególnym naciskiem na procesy biotyczne. W tym celu prowadzi się badania oceanograficzne, geologiczne, geomorfologiczne, stratygraficzne, klimatologiczne, meteorologiczne, paleobiologiczne, sedymentologiczne, sejsmologiczne, magnetyczne i ekologiczne. Stacja w swojej działalności realizuje także program ochrony świata zwierzęcego i roślinnego przybrzeżnych wód Antarktyki tzw. CCALMR. Jest on prowadzony na podstawie konwencji o "Ochronie żywych zasobów morskich Antarktyki" z 1980 r. Zorganizowano go dla ratowania zagrożonych wyginięciem populacji waleni i uchatek. W polskiej stacji prowadzi się także stały monitoring fauny i flory wybrzeży kontynentu oraz badania w ramach programu CS-EASIZ, polegającego na poznawaniu funkcjonowania geosystemu. Ma on na celu zaplanowanie jego lepszej ochrony i znalezienie sposobu jego racjonalnego wykorzystania.
Zanim otwarto stację im. Henryka Arctowskiego, na Antarktydzie istniała wcześniej stacja badawcza im. Antoniego Dobrowolskiego. Została ona jednak zamknięta ze względu na lokalizację w trudno dostępnym miejscu.
Na Antarktydzie znajduje się także Góra Arctowskiego, będąca szczytem wulkanicznym, wznoszącym się 1 408 m n.p.m., oraz Półwysep Arctowskiego znajdujący się na zachodnim brzegu Półwyspu Antarktycznego.
