Wiadomości ogólne

Indonezja to państwo położone w Azji południowo - wschodniej. Rozciąga się na obszarze o powierzchniu1 904 443 km2 i obejmuje swoim zasięgiem ponad 3000 wysp. Na lądzie graniczy Indonezja z Papuą Nową Gwineą i Malezją. Stolicą jest Dżakarta (6,5 mln mieszkańców).

Do największych miast należą: Surbaja, Medan, Bandung, Semarang, Jung Pandang, Surakarta, Kupung, Pontianak, Jogykarta i Manado. Podział administracyjny obejmuje 27 prowincji oraz 3 okręgi specjalne. Językami urzędowymi są język indonezyjski i angielski, pełniący funkcję także języka handlowego, a także chiński, arabski i holenderski. Ponadto ludność rozmawia w 300 lokalnych językach. Walutą narodową jest rupia składająca się ze 100 semów.

Zaludnienie

Ludność Indonezji to ponad 224,7 mln mieszkańców. Średnia gęstość zaludnienia Indonezji to 118 osób / km2. Przyrost naturalny kształtuje się na poziomie 16,2 ‰. Pod względem liczby mieszkańców, Indonezja jest czwartym krajem świata. Ludność miast stanowi 37 % ludności. Ponad 250 grup etnicznych oraz narodowościowych zamieszkuje obszar Indonezji. najliczniejszą grupę z nich stanowią Jawajczycy (40 % społeczeństwa), Sundajczycy (15 %), Bahazyjczycy i Maduranie (5 %). Państwo sprzyja procesom konsolidacji się grup etnicznych, co sprzyja kształtowaniu się przywiązania do państwa.

Ponad 87 % ludności jest wyznawcami islamu. 10 % ludności stanowią chrześcijanie. 2 % to wyznawcy hinduizmu i 1 % buddyzmu. Co czwarty mieszkaniec Indonezji to analfabeta (26 %). Przeciętna długość życia kobiet wynosi 70 lat, mężczyzn natomiast 65.

Warunki naturalne

Należące do Indonezji wyspy położone są w obrębie Oceanu Spokojnego (Morze Południowo - Chińskie), Moluckie, Celebes, Seran, Band, Andamańskie i Jawajskie). Państwo obejmuje swoim zasięgiem pięć dużych archipelagów: Wielkie i Małe Wyspy Sundajskie, Wyspy Południowo - Wschodnie i Połduniowo - Zachodnie oraz Moluki.

Wielkie Wyspy Sundajskie to: Borneo, Celebes, Seran, Jawa, Madura, Banka, Belitung, Mentawai i Nias.

Małe Wyspy Sundajskie tworzą wyspy: Sumbawa, Timor, Flores, Bali, Lombok i Sumba.

Część wschodnia Indonezji obejmuje archipelag Moluków oddzielony od Nowej Gwinei morzem Halmahera oraz Seram.

Do największych wysp tej grupy należą Seram, Halmahera, Buru, Obi i Morotai.

Wyspy Południowo - Wschodnie składają się z archipelagów Kai, Aru i Tanimbar.

Wyspy Południowo - Zachodnie obejmują około 3000 niewielkich wysepek,

Obszar Indonezji jest aktywny sejsmicznie i wulkanicznie. Występuje tu ponad70 aktywnych wulkanów m.in. Krakatau i Merapi. Klimat Indonezji to klimat równikowy i podrównikowy wilgotny z występującymi monsunami. Średnia roczna temperatura waha się w przedziale 25 - 28oC. Średnie roczne opady kształtują się w okolicach 1800 mm.

Ustrój polityczny

Indonezja jest republiką. Prezydent sprawuje funkcję głowy państwa, wybierany co 5 lat. Wyboru dokonuje Doradcze Zgromadzenie Ludowe, będące najwyższym organem władzy państwowej. Parlament reprezentuje 400 deputowanych, którzy są wybierani w wyborach oraz 100 którzy są mianowani przez prezydenta. Prezydent pełni również funkcje szefa rządu oraz naczelnego wodza podporządkowanych mu sił zbrojnych.

Historia

Pierwszymi osadnikami byli Holendrzy, którzy przybyli tu już w XVI wieku. Zapoczątkowali oni kolonizację wysp Indonezji. W 1602 r. założona została przez Holendrów Kompania Wschodnioindyjska, która czerpała zyski i eksploatowała bogactwa naturalne wysp dzisiejszej Indonezji. Stopniowo poszerzali oni swoja strefę wpływów, nie obejmując jedynie płn. części Borneo i wyspy Timor (wschodnia część). Na początku XX wieku wśród Indonezyjczyków pojawiły się pierwsze tendencje niepodległościowe, które przybrały na sile w szczególności podczas okupacji japońskiej w czasie II wojny światowej. Indonezja proklamowała swoją niepodległość w sierpniu 1945 r., a jej suwerenność została uznana przez Holandię w 1949 r. Indonezja w 1954 r. wyszła z unii łączącej ją z Holandią. W 1963 r. Indonezja przyłączyła do swojego terytorium ostatnie obszary posiadłości holenderskich - Irian Zachodni ( zachodnia część Nowej Gwinei)>

W 1966 r. generał Suharto wprowadził system rządów autorytarnych. Mimo sukcesów gospodarczych, rósł stopniowo przeciw rządzącemu prezydentowi opór. Wojska indonezyjskie w listopadzie 1991 dokonały masakry na demonstrujących w imię niepodległości Timoru Wschodniego. Według szacunków, wojska indonezyjskie od 1975 roku zabiły wskutek walk ponad 200 tysięcy ludzi w Timorze Wschodnim. W 1994 roku Indonezja podjęła pierwsze negocjacje z ruchem niepodległościowym Timoru Wschodniego (Freitilin). Wyspa ta ze względu na konflikt, zamknięta jest dla zagranicznych inwestycji i ruchu turystycznego. Prezydent Suharto został w 1998 r. wybrany na siódmą kadencję prezydencką, bez formalnego głosowania Ludowego Zgromadzenia Doradczego, tworzonego przez ludzi wybranych przez samego prezydenta bądź będących członkami jego partii. Na skutek protestów ustąpił on ze swojego stanowiska a nowym prezydentem został Bucharaddin Jusuf Habibie. 5 V 1999 roku dwa kraje Indonezja i Portugalia przyznały na mocy porozumienia prawo do samostanowienia Timorowi Wschodniemu., który znalazł się pod administracja ONZ. 30 sierpnia 2001 roku miały miejsce pierwsze wybory parlamentarne w Timorze Wschodnim.

Od 20 X 1999 nowym prezydentem został Abdurrahmam Wehid, odwołany jednak 23 V 2001 roku przez Doradcze Zgromadzenie Ludowe. jego zastępcą została dotychczasowa wiceprezydent Megawati Sukarnoputri.

Gospodarka

Poszczególne prowincje (wyspy) wykazują bardzo duży poziom rozwoju gospodarczego. Dochód narodowy na Timorze Wschodnim w przeliczeniu na jednego mieszkańca to zaledwie 85 USD. Analogiczny wskaźnik w prowincji Riau na wyspie Sumatra wynosi 1430 USD. W przemyśle zatrudnionych jest tylko 9 % czynnych zawodowo, to jest on dostarczycielem niemal 40 % PKB.