Saturn jest szóstą pod względem oddalenia od Słońca planetą. Masa planety jest aż 95 razy większa od masy Ziemi.
Wnętrze Saturna stanowi jądro żelazowo - krzemianowe, które stanowi około 20 % masy planety. Jądro otoczone jest wodorem metalicznym, który następnie przechodzi w ciekły wodór z domieszką helu. Nie ma wyraźnej granicy między planetą a atmosferą, bowiem warstwa wodoru płynnie przechodzi w otoczkę gazową Saturna.
Głównymi składnikami atmosfery są : wodór (89%) i oczywiście hel (11%). Ponadto występuje amoniak, metan i woda. Temperatura warstwy powierzchniowej planety sięga 95 K.
Po raz pierwszy Saturn można było obserwować już na początku XVII wieku, po wynalezieniu lunety przez Galileusza. Wiek XVII to odkrycie pierścienia Saturna oraz jednego z satelitów planety - Tytana (rok 1655).
Kolejne lata obserwacji planety za pomocą coraz doskonalszych przyrządów optycznych przyniosły informacje na temat m.in. atmosfery planety.
Jednak szczegółowe informacje na temat tej i innych planet astronomia zawdzięcza lotom sond kosmicznych. Pierwsze zbliżenie do Saturna miało miejsce w 1979 roku na odległość około 20 tys. km. Od jego powierzchni. Dokonała tego sonda Pionier 11.
Voyager 1 i Voyager 2 to dwie bliźniacze sondy, które były specjalnie przeznaczone do badania Jowisza i Saturna, zaopatrzone w kamery telewizyjne, czujniki podczerwieni i nadfioletu oraz detektory plazmy.
Voyager 1, wystrzelony 5 września 1977 roku, minął planetę w odległości około 124 tys. km. Ważniejsze jednak było to, że zbliżył się do jednego z księżyców planety, Tytana.
Druga z sond, Voyager 2, zbliżył się do Saturna na odległość dużo bliższą, bo około 101 tys. km. Celem tej sondy był również Uran i Neptun. Temu lotowi nauka zawdzięcza m.in. odkrycie 10 satelitów Urana i wyznaczenie okresu obrotu planety wokół własnej osi.
Jeśli chodzi o Saturna to sondy te dostarczyły nowe informacje na temat pierścieni planety. Doszło również do odkrycia 6 nowych satelitów Saturna.
