Zakres fal radiowych wchodzi w skład widma fal elektromagnetycznych. Są to fale o długości od kilku milimetrów do setek kilometrów. Istnienie fal elektromagnetycznych przewidział J.C. Maxwell. Na podstawie jego równań dotyczących elektromagnetyzmu można wnioskować o cechach charakterystycznych fal elektromagnetycznych, czyli również radiowych.

Po raz pierwszy w świadomy sposób fale radiowe były wygenerowane przez urządzenie skonstruowane przez Hertza, w roku 1887.

Nadajnik fal radiowych stanowił tzw. iskrownik. W urządzeniu tym generowany był prąd elektryczny, który zmieniał swój kierunek, gdy następował przeskok iskry z jednej elektrody na drugą. Na skutek tego przemiennego prądu następowała emisja fali radiowej przez dwie płyty.

Badania nad emisją i detekcją fal radiowych zapoczątkowane przez Hertza kontynuował Guglielm Marconi. Prowadził on badania w amatorskim laboratorium w domu swoich rodziców.

W wieku dwudziestu lat zbudował pierwsze urządzenie odbiorczo - nadawcze dla fal radiowych. Jako nadajnik wykorzystał iskrownik zbudowany przez Hertza. Pierwsza próba demonstracji pracy nowego mechanizmu zakończyła się sukcesem. Emitowane przez nadajnik fale uruchomiły dzwonek przymocowany do detektora.

Praca detektora polegała na zamianie gal radiowych na prąd elektryczny.

Początkowo młodemu naukowcowi udawało się przesyłać fale na odległość najpierw kilku potem kilkunastu metrów w ogrodzie przy domu. Ale już w 1896 roku emitowana fala przebyła odległość 3 kilometrów i została szczęśliwie odebrana.

Od tej pory rozpoczęło się ogromne zainteresowanie tym tematem. Pierwsza sieć radiowa pojawiła się w Londynie.

Przesyłem fal na odległość szczególnie była zainteresowana marynarka wojenna. Stwarzało to bowiem możliwość komunikowania się z okrętami znajdującymi się na pełnym morzu.

W roku 1889 Marconi nadał pierwszą transmisję radiową z zawodów żeglarskich. Wkrótce potem udało mu się przesłać fale przez kanał La Manche. To jednak nie koniec sukcesów. Już w roku 1901 została podjęta udana próba łączności radiowej przez Ocean Atlantycki. Od tamtego momentu łączność radiowa byłą coraz powszechniej wykorzystywana.

Pierwsze audycje radiowe były nadawane ponad dwadzieścia lat później od spektakularnego sukcesu Marconiego. Aby jednak można było słuchać audycji, należało użyć słuchawek, które były połączone z kryształowym odbiornikiem. Było to dosyć kłopotliwe, ale same odbiorniki miały jedną podstawową zaletę, nie wymagały źródła zasilania. Dźwięk generowany był dzięki energii fali, odbieranej przez antenę. Problem natomiast pojawiał się, gdy odbiornik znajdował się w dużym oddaleniu od stacji. No i odbiorniki te charakteryzowały się nie najlepszą rozdzielczością.

Natomiast słuchawki zawierały wewnątrz element zwany elektromagnesem, który pod wpływem fali radiowej wprawiał w drgania diafragmę czyli cieniutką płytkę wykonaną z metalu. Dzięki tym drganiom generowane były dźwięki.

W zależności od pasma nadawania stacje radiowe stosują technikę modulacji amplitudowej lub modulacji częstotliwości. Pierwsza charakterystyczna jest dla pasma fal długich i średnich, natomiast druga dla ultrakrótkich. Technika modulacji częstotliwości jest lepsza, ze względu na to, że w większości przypadków szumy nie mają wpływu na odbierany sygnał.