Cywilizację można określić jako poziom rozwoju, jaki osiągnęło społeczeństwo w danej epoce historycznej, ze szczególnym uwzględnieniem poziomu kultury materialnej (głównie wiedzy ścisłej i techniki), będącej wskaźnikiem opanowania przez ludzi sił przyrody i wykorzystywania jej bogactw dla swoich potrzeb. Cywilizacja niesie ze sobą postęp.

Historia cywilizacji jest związana z rozwojem nauki i techniki, a także rozwojem narzędzi, które były używane do pracy. Ludzie, którzy żyli w warunkach prymitywnych zależeli od otaczającego ich środowiska. Do ich zajęć należało zbieractwo i polowania. W zamierzchłych czasach ludzie żyli jedynie dzięki zbieraniu owoców leśnych, jagód, łowieniu ryb oraz łowiectwu. Życie ludzi całkowicie zależało od otaczającego ich środowiska. W obecnym czasie jedynie niewielka liczba społeczeństw żyje w taki sposób. Zaliczamy do nich między innymi Aborygenów zamieszkujących Australię, Buszmenów mieszkających w Afryce południowej, Indianie z terenów wilgotnych lasów tropikalnych ameryki południowej oraz Pigmeje mieszkający w Afryce środkowej.

W miarę upływu czasu polowania i zbieranie pożywienia było wypierane przez inne sposoby zdobywania pokarmu. Zaczęło się rozwijać rolnictwo, które stało się niezwykle popularne. Na wilgotnych terenach ludzie uprawiali ziemię i zaczęto również hodować zwierzęta. Stada zwierząt hodowlanych wraz z pasterzami przemierzali ogromne odległości w poszukiwaniu wody. Najbardziej znanymi ludami pasterskimi są Beduini, Mongołowie, Fulanie, Kazachowie i Kirgizi. Pasterstwo przyczyniło się do przetrwania ludzi w niesprzyjających warunkach. Przykładem jest lud mieszkający na północy Afryki, który w porach suchych tworzył swe obozowiska w pobliżu wody, natomiast w parach deszczowych zmieniał miejsce pobytu. W obecnych czasach również istnieją plemiona żyjące w taki sposób, jednak ilość ich jest znacznie mniejsza niż dawniej, co jest spowodowane przez politykę wielu rządów, które starają się ograniczyć koczowniczy tryb życia ludzi. Jednym z zagrożeń jakie dotykają pasterzy i ich stada, są zmiany w środowisku naturalnym. Są to na przykład susze.

Kolejnym krokiem w rozwoju cywilizacji było pojawienie się i rozkwit gospodarki żarowej. Polegała ona na tym, że ludzie wypalali ogromne powierzchnie ziemi i przeznaczali je pod uprawę. Wypalona ziemia była uprawiana przez parę lat, a gdy plony otrzymywane z niej zaczęły się zmniejszać, ziemia ta była porzucana. Oszacowano, że około dwieście milionów osób uprawia ziemię stosując gospodarkę żarową, co doprowadziło do zniszczenia ogromnej ilości ziemi i nie dawała ona wystarczających plonów, gdy przyrost naturalny był wysoki. Wynalezienie narzędzi rolniczych spowodowało rozwój rolnictwa osiadłego. Ludzie zaczęli bez ustanku opiekować się posiadaną przez nich ziemią. Usuwali z niej chwasty, nawozili i zaczęli stosować płodozmian (czyli system zagospodarowania ziemi uprawnej, który jest dostosowany do danego gospodarstwa pod względem rolniczym i ekonomicznym, planuje na kilka lat z góry kolejność roślin po sobie na obszarze, który jest podzielony na pola). Takie postępowanie przyczyniło się do lepszego wykorzystania ziemi i otrzymywania coraz to większych zbiorów. Niektóre starożytne cywilizacje tworzyły systemy irygacyjne. Systemy takie umożliwiały nawadnianie dużych terenów uprawnych i zwiększanie dzięki temu ilości plonów. Taki system zbudowano około pięć tysięcy lat temu w Egipcie. Z powodu wyprodukowania większej ilości żywności, niż była konieczna dla wyżywienia społeczeństwa, pewna grupa osób mogła zająć się inną działalnością niż rolnictwo. Spowodowało to rozwój miast, gdzie przetwarzano surowce naturalne (na przykład drewno, wełnę, glinę).

W obecnych czasach, w których przemysł jest bardzo wysokorozwinięty coraz więcej ludzi przenosi się do miast. Miasta zaczęto kojarzyć z dobrobytem, i lepszymi warunkami życia. Zwiększa się więc ilość i powierzchnia miast. Ponadto miasta są kojarzone z łatwiejszym znalezieniem pracy, łatwiej tam także zarobić i zdobyć wykształcenie. Stąd skojarzenie cywilizacji właśnie z miastami, które kuszą ogromnymi budowlami, zamożnym, łatwym i dobrym życiem (dziś wiemy, że nie jest to do końca prawdziwe). Mimo wielu zalet, życie miejskie ma jednak wiele wad. Hałas, ogromna ilość ludzie, skażone środowisko, korki na ulicach i przestępczość to tylko niektóre ze złych stron życia w mieście.

Miasta jakie spotykamy dziś są znacznie inne niż te z XIX czy nawet XX wieku. Obecnie coraz częściej bierze się pod uwagę wygodny styl i dobro ludzi. Budowane są obwodnice, które ułatwiają poruszanie się i powodują zmniejszenie ruchu na drogach w mieście. Zapewnia się odpowiednią ilość terenów zielonych, sadzone są drzewa i tworzone są parki. Cywilizacja nie musi być wcale kojarzona z mieszkaniem w betonowych blokach, bez kontaktu z naturą. To my sami o tym decydujemy. Mądre korzystanie z dobrodziejstw nauki, techniki powoduje znaczne ułatwienie życia. Poza tym osiągnięcia medycyny i coraz to nowocześniejsze metody leczenia powodują przedłużenie życia człowieka i eliminowanie wielu chorób. Coraz powszechniejsze stosowanie Internetu umożliwia szybszy przepływ informacji oraz łatwo dostęp do wiedzy. Miniaturyzacja stosowanych urządzeń ułatwia życie ludzi i powoduje, że są one wielofunkcyjne i wydajne.

Dynamika naszego oddziaływania na środowisko jest oszałamiająca, a cywilizacja kojarzy się nam także z niepohamowanym i nieograniczonym dążeniem do konsumpcji i zapewnienia sobie dostępu do dóbr i usług. Jeszcze nigdy w historii przyroda nie była tak narażona na presje ze strony różnych, często nieznanych czynników. Wyczerpywane są zasoby odnawialne i nieodnawialne. Pogorszenie jakości środowiska spowodowane jest jego zanieczyszczeniem. Wszystko to prowadzi do zatrucia naturalnych systemów i zagrożenia zdrowia ludzkiego. Ważne jest, abyśmy na problemy zagrożeń środowiska patrzyli realistycznie i pamiętali, że bardzo wiele zależy od nas samych.