Początki przemysłu na ziemiach polskich sięgają wieku XIX. Polska nie istniała wówczas jako suwerenne państwo i rozwój przemysłu zależał od polityki gospodarczej zaborców. W tym rozwoju można wyróżnić kilka etapów:
Etap I - przemysł wczesnokapitalistyczny (do roku 1850). Wytworzyły się wtedy zalążki przyszłych okręgów przemysłowych. Przemysł w dużym stopniu opierał się na produkcji w manufakturach.
Etap II - okres uprzemysłowienia (industrializacji) trwający od roku 1850 do I wojny światowej. Najintensywniej rozwijał się przemysł w zaborze pruskim, najsłabiej zaś w austriackim. Wytworzyły się pierwsze okręgi przemysłowe:
Etap III - okres międzywojenny (1918-1939). Po odzyskaniu niepodległości szybko rozwijał się Warszawski Okręg Przemysłowy i powstały nowe - Krakowski, Staropolski i Jaworznicko-Chrzanowski. W 1936 roku rozpoczęto budowę Centralnego Okręgu Przemysłowego (COP-u) z głównymi ośrodkami w Stalowej Woli, Rzeszowie, Mielcu i Dębicy. Zasadniczo był to przemysł zbrojeniowy.
Etap IV - gospodarka socjalistyczna (centralnie planowana). Po II wojnie światowej w 1946 roku przeprowadzono nacjonalizację (upaństwowienie) przemysłu. Cała gospodarka, w tym również przemysł, opierała się na planach gospodarczych: planie trzyletnim (1947-1949), sześcioletnim (1950-1955) i następnych planach pięcioletnich. Cechą charakterystyczną gospodarki socjalistycznej były wielkie inwestycje przemysłowe:
Etap V - okres współczesny po 1989 roku. Po odzyskaniu suwerenności przez państwo polskie następuje powolna naprawa gospodarki narodowej, w tym również przemysłu. Obecnie przeprowadza się prywatyzację przemysłu i jego restrukturyzację. Zagraniczne koncerny przemysłowo-handlowe inwestują w najbardziej atrakcyjne branże przemysłowe.