Płazińce jest to grupa organizmów, której organy wykształciły się z trzech listków zarodkowych. Pod względem sposobu życia są to organizmy wolno żyjące i pasożyty.

Budowa ciała

Ciało płazińców jest grzbieto-brzusznie spłaszczone. W zależności od sposobu życia maja wykształcone inne narządy przystosowawcze. W form wolno żyjących nabłonek jest urzęsiony, co ułatwia im poruszanie się i napędzanie pokarmu. Pasożyty posiadają oskórek, czyli tak zwaną kutikule- warstwę odpowiedzialna za ochronę ich ciała przed samostrawieniem.

Warstwę mięśniowa budują trzy warstwy mięsni podłużnych, okrężnych i mięsni ukośnych.

Wnętrze ciała

Wnętrze ciała wypełnia parenchyma z luźno ułożonymi w niej komórkami. Pełni ona funkcje tkanki łącznej.

Układ pokarmowy rozpoczyna się jama gębową przechodzącą w gardziel, która czasami może się wysuwać. Kolejno występuje ślepo zakończone jelito. U płazińców brak jest otworu odbytowego. Tasiemce nie posiadaj układu pokarmowego z uwagi na fakt, ze pędzą pasożytniczy tryb życia nie potrzebują go gdyż żywią się strawionym pokarmem gospodarza.

Układ oddechowy nie występuje. Płazińce oddychają beztlenowo całą powierzchnią ciała

Układ krążenia również nie istnieje. Wymiana i transport substancji zachodzi dzięki płynom występującym w parenchymie.

Układ wydalniczy jest typu protonefridialnego stanowi go kilka kanalików biegnących w parenchymie zakończonych komórkami płomykowymi. Pełnia one funkcje zbiornika szkodliwych produktów przemiany materii.

Układ nerwowy składa się z części centralnej z dwóch zwojów nerwowych, od którego odchodzą pnie nerwowe.

Rozmnażanie

Charakteryzuje je hermafrodytyzm. Najczęściej występuje zapłodnienie krzyżowe. Zróżnicowany jest również rozwój osobnika. Wirki charakteryzują się rozwojem prostym zaś, pasożyty rozwojem złożonym.

Systematyka Płazińców

Typ: Płazińce

Gromada: Gromada: Wirki (Turbellaria)

Organizmy wolno żyjące, małe płaskie. Występują w morzach i wodach słodkich. Ciało ich jest mlecznie zabarwione. Niektóre z nich mogą być pasożytami. Przykładem jest w Polsce pospolicie występujący Wypławek biały.

Wypławek biały (Dendrocoehim lacteum)

Gromada: Przywry (Trematoda)

W większości formy pasożytnicze, cechuje je rozwój złożony z wieloma żywicielami. Możemy wymienić cztery odmiany przywry: przywra jelitowa, owcza motylica wątrobowa, przywra trzustkowa i ludzka motylica wątrobowa.

Motylica wątrobowa (Fasciola hepatica)

Gromada: Tasiemce (Cestoda)

Cykl rozwojowy tasiemców zostanie omówiony na przykładzie tasiemca uzbrojonego.

Jest on pasożytem jelita cienkiego człowieka. Jego ciało skalda się z główki i koleino po sobie różnicujących się członów. Ich liczba może dochodzić nawet do stu a długość do 8 metrów. W członach dystalnych znajdują się dojrzale jaja. Odrywając się od reszty ciała wydostają się z kalem na zewnątrz. Kolejnym etapem jest dostanie się jaj do organizmu żywiciela pośredniego, jakim jest świnia. W jej żołądku różnicuje się pierwsze stadium larwalne o nazwie oknosfera. Posiada ono chitynowe haczyki umożliwiające zakotwiczenie się w wybranym narządzie. Wędruje ona wraz z krwią do mięsni, gdzie dochodzi do jej przekształcenia w kolejną postać larwalną zwaną wągrem ( ma postać pęcherzyka napełnionego płynem) Wągry (o średnicy około 1 cm) umiejscawiają się m.in. w mięśniach żuchwy, szyi, lędźwi, przepony i sercu. Do zarażenia się człowieka dochodzi poprzez spożycie niedogotowanego mięsa wołowego. Niedokrwistość, ogólne osłabienie, bóle brzucha, biegunka lub zaparcia, utrata wagi - to objawy obecności tasiemca - najczęściej kojarzone z innymi przyczynami i dolegliwościami. Nasilona inwazja tasiemca w jelitach może być bowiem przyczyną istotnej rywalizacji pokarmowej z żywicielem i spowodować u niego ubytki masy