Jest to podrząd ssaków z rzędu parzystokopytnych obejmujących siedem rodzin: jeleniowate, kanczyle, krętorogie, piżmowcowate, widłorogie, wielbłądowate, żyrafowate.
Ich charakterystyczną cechą jest długotrwałe przeżuwanie pokarmu. Stąd pochodzi nazwa podrzędu. Pokarm roślinny zawiera celulozę, której ssaki nie potrafią strawić. Specjalna budowa żołądka tych zwierząt rozwiązała problem. Wielbłądy i kanczyle mają żołądek podzielony na 3 części a pozostałe na 4 części. Zbudowany jest on ze żwacza, czepca, ksiąg i trawieńca.
Dodatkowym przystosowaniem do pobierania pokarmu jest budowa zębów. Zęby muszą ciąć i rozcierać pożywienia. Dlatego zazwyczaj brak jest kłów i siekaczy górnych, natomiast rozbudowane są trzonowce.
Pobrany pokarm trafia do pierwszej komory, żwacza, gdzie ulega rozkładowi( fermentacji) przez bakterie symbiotyczne i orzęski zdolne do trawienia celulozy. Następnie powraca do jamy gębowej, gdzie jest przeżuwany. Po ponownym połknięciu trafia do czepca, przechodzi przez księgi i trawieniec. W tych komorach trwa właściwe trawienie przez soki trawienne. Rozkładane są również bakterie i orzęski. Są one dla zwierzęcia źródłem białka.
Trzy etapy i trawienia pokarmu:
- trawienie w żwaczu i powrót nadtrawionego pokarmu do jamy gębowej,
- długotrwałe przeżuwanie, mieszanie pokarmu ze śliną,
- ponowne połknięcie porcji przeżutego pokarmu.
Proces ten trwa kilka do około 40 minut.
