Najprostsze Trójwarstowce: Robaki Płaskie (Platyhelminthes) 

Nazwa płazińców nawiązuje go grzebieto-brzusznego spłaszczenia ich ciała. Pomiędzy ekto- i endoerną pojawia się trzeci listek zarodkowy, mezoderma (płazińce to najprostsze trójwarstwowce) , z której powstają mięśnie, układ wydalniczy i gonady, oraz parenchyma, wypełniająca pierwotną jamę ciała. Ciało pokrywa jednowarstowy, orzęsiony nabłonek, u pasożytów o charakterze syncytium i dodatkowo pokryty ochronnym oskórkiem (tegumentem). Układ nerwowy (dwa pnie połączone konektywami - ,,drabinka'', receptory świetlne, chemiczne i dotykowe) pozwala na proste odruchy (np. ucieczka). Początki cefalizacji (powiększenie zwojów w odcinku głowowym i skupienie tam receptorów). Drapieżne, pokarm trawiony jest w prostym lub rozgałęzionym,  ślepo zakończonym jelicie (odpowiednik jamy gastralnej), częściowo wewnętrzne, częściowo zewnętrzne. Narząd wydalniczy o typie protonefrydium: buławkowate skupienia uwicionych komórek zwanych solenpcytami zbierają wydaliny z parenchymy i odprowadzają do dwoch kanałów zbiorczych uchodzących na spodzie ciała. Układ rozrodczy złożony z jajnika, jąder (obojnaki z wyj. przywr krwi), jajowodów, nasieniowodów, macicy i żołtnika, u pasożytów produkuje wielkie ilości jaj. Oddychanie (u tasiemców także pobieranie pokarmu) całą powierzchnię ciała; w transporacie substancji pośredniczy parenchyma. Wirki to płazińce żyjące wolno (długości do kilku mm) w czystych, chłodnych wodach, zwykle na powierzchni kamieni i liści (wypławek biały). Przywry i tasiemce to wyspecjalalizowane pasożyty zwierząt i człowieka. 

Motylica wątrobowa posiada dwóch żywicieli, z których pośrednim jest ślimak wodny. Z jaj, trafiających do wody wraz z kałem, wylęga się larwa miracidium. W ciele ślimaka przeobraża się (kolejno w redie i cerkarie) i namnaża. Żywiciel ostateczni (roślinożercy, człowiek przypadkowo) zarażają się przez zjedzenie larw adoleskarii, otorbionych na liściach roślin rosnących w wodzie. Larwa aktywnie przedostaje się do żył jelitowych, z krwią docierając do wątroby, gdzie osiąga dojrzałość płciową. Przywyry krwi przedostają się, przecinając skórę, do naczyń żylnych ze stojącej wody (np. na polach ryżowych). Samiec i samica są połączeni ze sobą przez całe życie. Ciało tasiemca składa sie z wielkiej liczby proglotyd, nieustannie powstających w przedniej części ciała, stopniowo wypełniających się zapłodnionymi jajami i odrywanych u końca. Główka (skoleks) wytwarza przyssawki. Osobnik przytwierdza się do śluzówki jelita cienkiego, czerpiąc substancje odżywcze wprost z mleczka jelitowego i oddychając poprzez glikolizę beztlenową. Żyje do kilkunastu lat, objawwem jest chudnięcie pomimo zwykłego odżywiania się i żłe samopoczucie, często jednak brak objawów. Żywicielem pośrednim jest bydło (t. nieuzbrojony) lub świnie i dziki (t. uzbrojony). Zarażenie następuje przez zjedzenie surowego mięsa, wraz z nimi otorbionych larw (wągrów). Tasiemiec bąblowca jest pasożytem jelita psa i innych drapieżnych. Człowiek zaraża się, połykając jaja (dlatego pies powinien być często badany przez weterynarza, a ręce myte przed jedzeniem). Larwy tworzą kilkucentymetrowej średnicy pęcherze w wątrobie, płucach lub mózgu. Bruzdogłowiec szeroki pasożytuje na rybach słodkowodnych, wągry w surowym mięsie.