Układ oddechowy - to układ odpowiadający za wymianę gazową. Zbudowany jest z jamy nosowej, gardła, krtani, tchawicy, oskrzeli i płuc. W czasie wdechu tlen wraz z powietrzem dostaje się do płuc, skąd przedostaje się do krwioobiegu i przenoszony jest do każdej tkanki i komórki ciała. Tam w procesie oddychania tlenowego związki organiczne (głównie glukoza) są biologicznie utleniane do CO2 i wody z wytworzeniem wysokoenergetycznych wiązań ATP. Dwutlenek węgla wraca z krwią do płuc gdzie jest uwalniany i wydychany na zewnątrz organizmu.
Jama nosowa - jej funkcją jest ogrzanie oraz oczyszczenie powietrza z kurzu i innych zanieczyszczeń. Wyścielona jest nabłonkiem rzęskowym, który posiada gruczoły śluzowe, a jej górna część zawiera komórki węchowe.
Krtań - ogranicza wejście do tchawicy. Zbudowana z chrząstek, mięśni i wiązadeł, zawiera także struny głosowe w postaci dwóch błoniastych fałd.
Tchawica i oskrzela - kanały przez które powietrze dostaje się do płuc. Ściany tych "rur" wzmacniają chrzęstne pierścienie o kształcie podkowy, które utrzymują ich drożność i zapobiegają zapadaniu się.
Płuca - Lewe płuco zbudowane jest z dwóch płatów, a prawe płuco z trzech. W nich oskrzela ulegają rozgałęzieniu na oskrzela płatowe, segmentowe, płacikowe, aż do najmniejszych oskrzelików oddechowych, co razem składa się na drzewo oskrzelowe. Te ostatnie zbudowane są z pęcherzyków płucnych, w których zachodzi dyfuzja gazów. Ich ściana wyścielona jest płaskim jednowarstwowym nabłonkiem, oplecionym przez gęstą sieć naczyń włosowatych. Tlen ulega dyfuzji z wnętrza pęcherzyka do krwi, dwutlenek węgla zaś w kierunku przeciwnym. Zarówno wewnętrzna powierzchnia klatki piersiowej, przepona, jak i zewnętrzna warstwa płuc pokryte są błonami, zwanymi opłucnymi. Pomiędzy nimi znajduje się niewielka, hermetyczna przestrzeń - jama opłucnej, bardzo istotna dla mechaniki oddychania.
Wdech - zaczyna się od skurczu przepony i zewnętrznych mięśni międzyżebrowych. Powoduje to zwiększenie objętości klatki piersiowej i powstanie podciśnienia wewnątrz jamy opłucnej. Ta siła rozciąga płuca obniżając w nich ciśnienie powietrza. Aby wyrównać ciśnienie pomiędzy płucami, a środowiskiem na zewnątrz organizmu, powietrze zostaje zassane do płuc.
Wydech - to akt bierny, wspomagany przez skurcz wewnętrznych mięśni żebrowych oraz mięśni brzucha. Sprężyste żebra wracają do pierwotnego stanu naciskając na rozciągnięte w czasie wdechu płuca. Powietrze wydychane jest wtedy na zewnątrz organizmu.
