Dzięki rozwojowi technicznemu i posuniętym badaniom naukowym dzisiaj znamy wiele drobnoustrojów patogennych, do których należą m.in. bakterie. Naukowcy pogłębiają swoje wiedzę w dziedzinie bakteriologii. Największe zasługi dla rozwoju tej dziedziny nauk wniósł Robert Koch. Odkrył bakterie, które wywołują wąglika, cholerę i gruźlicę. Opracował również zasady określania czy mikroorganizm jest chorobotwórczy. Są to do dzisiaj funkcjonujące postulaty Kocha.

Był to niemiecki uczony. Pochodzi z wielodzietnej rodziny. Urodził się 11 XII 1843 roku jako trzeci dziecko Hermanna i Mathilde Koch. Pochodził z miasta Clausthal - Zellerfeld położonego w Górach Harcu. Jego ojciec był inżynierem górnictwa natomiast dziadek i stryj zajmowali się jako amatorzy geologią. Koch już jako dziecko wykazywał ogromna inteligencje. Jako pięciolatek sam, z gazet, nauczył się czytać. Jako młody człowiek zajmował się kolekcjonowaniem minerałów, porostów, mchów i owadów. Na uniwersytecie w Getyndze początkowo studiował nauki przyrodnicze, ale wkrótce przeniósł się na medycynę (1862-1866). W trakcie studiów jego nauczycielem był anatom, Jacob Henly, który już 20 lat przed Ludwikiem Pasteurem twierdził, że to istnieją drobnoustroje, które powodują choroby. Po ukończeniu studiów w 1866 roku odbył praktykę w Hamburgu. Po wybuchu wojny prusko- francuskiej w 1870 r., jako ochotnik zaciągnął się do wojska. W 1872 roku osiedlił się w Wolsztynie( jest to miejscowość w woj. Wielkopolskim), gdzie został lekarzem powiatowym.

Na 29 urodziny dostał od żony w prezencie mikroskop świetlny. Stworzył sobie w domu małe laboratorium, które powoli zaczął kompletować. W obserwacji drobnoustrojów stosował metody barwienia i fotografii. Pierwszym mikroorganizmem, którym się zainteresował był drobnoustrój wywołujący wąglik. Była to choroba, która dziesiątkowała liczebność bydła i owiec. Początkowo powodowała ona owrzodzenie i uszkodzenie płuc. Końcowym stadium choroby była śmierć. Choroba była bardzo groźna, gdyż przenosiła się na ludzi. Przeprowadzając eksperymenty na myszach wykazał, że przyczyną zachorowań na wąglika jest bakteria, laseczka wąglika. Udowodnił również, że siedliskiem tego drobnoustroju jest krew. Poznał metodę kontrolowanej hodowli wąglika i cykl życiowy laseczki wąglika. W ten sposób udowodnił, że przyczyną choroby jest "zarazek", w którego istnienie dotąd niedowierzano.

Dzięki temu odkryciu L. Pasteur otrzymał w 1881 roku szczepionkę na wąglika.

Koch swoje prace przedstawił we Wrocławiu. Wzbudził nimi ogromne wrażenie na słuchaczach. Prof. Ferdynand Cohn opublikował jego wyniki w piśmie naukowym. Od tego momentu uznanie dla Kocha w świecie naukowym rosło. Stał się sławny. W 1880 roku Koch został powołany na stanowisko dyrektora laboratorium badań nad bakteriami w Berlinie.

W 1881 roku stworzył metodę hodowli bakterii na żelatynie. Wydał książkę " Metody badania patogenicznych organizmów ".

W 1882 roku Koch podjął się badań nad patogenem wywołującym śmiertelną chorobą atakującą płuca.

W tym samym czasie Koch sformułował postulaty dotyczące określania drobnoustrojów chorobotwórczych. Są to do tej pory funkcjonujące "postulaty Kocha" mówiące o tym, że:

  • Organizm musi być znaleziony we wszystkich chorych organizmach i nie występować naturalnie w środowisku;
  • "organizm powinien dać się wydzielić z chorych osobników i hodować w czystych kulturach w warunkach laboratoryjnych;
  • wyizolowany organizm powinien powodować pojawienie się choroby u zarażonych zwierząt;
  • powinna być możliwa ponowna izolacja ze sztucznie zarażonych zwierząt".

W 1881 roku został wysłana do Egiptu, gdzie panowała epidemia cholery. Koch wyizolował tam przecinkowca cholery i próbki przywiózł do Berlina. 24 III 1882 roku Koch poinformował świat naukowy o tym, że udało mu się odkryć i wyizolować bakterię wywołująca gruźlicę, prątek gruźlicy.

Sław i rozgłos jaką Koch zdobył sobie swoimi odkryciami była bardzo duża. Wydawała się, że podobnie jak Pasteur odkryje skuteczna metodę leczenia, a sława tego odkrycia podniesie znaczenie nauki cesarstwa niemieckiego na forum międzynarodowym. Koch w 1890 roku na Międzynarodowym Kongresie Medycznym podał do wiadomości publicznej, że odkrył lekarstwo na gruźlicę. Miała to być tuberkulina. Swoje badania ze względu na naciski cesarza Wilhelma II oparł na niewielkiej próbie. Badania okazały się błędne. Tuberkulina, miała jak dzisiaj wiadomo, znaczenie tylko w diagnostyce. Nie leczyła gruźlicy. Jednak jak pisze Victor Robinson "ogłoszenie przez Kocha odkrycia środka przeciw gruźlicy podgrzało łono Matki Ziemi niezdrową nadzieją i wszędzie jej chore dzieci wyciągały ręce po uzdrawiające fiolki ". wydarzenie to wzbudziło ogromne zamieszanie, ludzie chcieli się leczyć niesprawdzonym lekiem, który wywoływał u niektórych pacjentów śmierć.

Koch po tym wydarzeniu udał się na urlop. Mimo błędu, jaki popełnił nie stracił zaufania. W 1891 roku mianowano go na dyrektora Institut fur Infektionskrankheiten(Instytut Chorób Zakaźnych) w Berlinie. Pracował tam do czasu emerytury, na która przeszedł w 1904 roku. Za badania nad gruźlica został uhonorowany Nagroda Nobla 1905 roku z dziedziny fizjologii i medycyny.

Oprócz badań nad gruźlicą, wąglikiem i cholerą, Koch zajmował się badaniami nad malarią, tyfusem, biegunką, jaglica, dżumą, zarazą bydlęcą.

Koch od najmłodszych lat marzył o egzotycznych podróżach. Jego badania pozwoliły mu na poszukiwanie drobnoustrojów w Afryce i Indiach. Mógł pracować nad mikroorganizmami uważanym za egzotyczne, a tak szybko rozprzestrzeniającymi się po świecie.

Koch nie był człowiekiem spokojnym. Znany był z napastliwych polemik. W okresie, w którym jego badania nad tuberkulina okazały się błędne, opinią publiczna wstrząsnął również inny fakt ż życia prywatnego. Koch rozwiódł się z żoną Emmy Fratz, z którą miał jedna córkę, aby ożenić się z 30 lat młodsza aktorką Hedwig Freiberg. Wydarzenia te nadszarpnęły reputację naukowca. Wielu ludzi nie utrzymywało z nim kontaktów towarzyskich.

Koch zmarł w wieku 67 lat(27 V 1910 r.) w uzdrowisku Baden Baden. Był chory na serce. Zwłoki, na jego życzenie, poddane zostały kremacji. Prochy rozsypano na terenie instytutu w Berlinie.