Narwiański Park Narodowy, jak sama nazwa wskazuje, zlokalizowany jest w dolinie rzeki Narwi. Położony jest w północno - wschodniej Polsce, w województwie podlaskim. Został on utworzony w 1996 roku i ma powierzchnię 7350 ha, z czego zdecydowana większość (72% powierzchni) jest własnością prywatną, należącą do drobnych rolników. Teren Parku obejmuje Dolinę Górnej Narwi, pomiędzy Surażem i Rzędzianami. Jest to teren bagienny, doskonały do rozwoju roślinności, ptactwa i innych zwierząt.
Gleby Doliny Narwi są utworzone z osadów lodowcowych. Jest to teren w 90 procentach bagienny, położony od 5 do 25 metrów poniżej terenów przyległych. Nie ma jednak wyraźnych spadków. Nachylenie terenu to zaledwie 0,19%. Dolina pokryta jest torfowiskiem o głębokości średnio 1 metra, poniżej którego znajdują się miękkie muły, iły i piaski. Siedzibą Parku jest dwór w Kurowie, pochodzący z przełomy XIX i XX wieku.
Na krajobraz panujący w Parku zdecydowany wpływ miało zlodowacenie środkowopolskie. Kiedy lodowiec zanikał na podwyższeniach terenu pozostawiał morenę, a w obniżeniach lód, który po stopieniu utworzył dzisiejszą Dolinę Narwi. Dolina przekształciła się w bagnisko, kiedy zmienił się bieg rzeki Narwi. Początkowo jej przebieg był meandrujący, później jednak uległ zmianie na wielokorytowy, co miało miejsce około 4,5 tysiąca lat temu.
Jeśli chodzi o gleby, to przeważają torfowo - bagienne, znacznie mniej jest typowych gleb torfowych, okresowo podsychających czy torfowo - mułowych. W południowej części Parku występują jeszcze gleby glejowe, także właściwe i mieszane.
Wody powierzchniowe doliny, takie jak cieki wodne i spływy powierzchniowe oraz wody wgłębna zasilają teren do tego stopnia, że prawie na całej powierzchnia Parku wykształcił się ekosystem bagienny. Występują rozliczne rozlewiska, siedliska bagienne i lądowe.
Główną rzeką obszaru jest Narew mająca wiele dopływów zarówno po lewej stronie (Liza, Szeroka Struga, Awissa, Kurówka), jak i prawej (Kowalówka, Turośnianka i Czaplinianka).
W Parku występuje głównie ekosystem bagnisty. Roślinność jest przystosowana do takich warunków. Występują zespołu szuwarowe, łąkowe, ziołoroślowe, a także zespoły wierzbowe i leśne. Spotykana jest także miejscami roślinność kserotermiczna. Wiele ze zbiorowisk roślinnych należy do rzadko spotykanych w Polsce. Odnotowano także na tym obszarze występowanie 13 gatunków roślin objętych ochroną gatunkową.
Dolina Narwi jest idealnym siedliskiem dla ptactwa. W latach 1979 - 1981podjęto próby policzenia ptaków i zaobserwowano 179 gatunków, z czego 149 to gatunki lęgowe. Poza gatunkami dominującymi, stanowiącymi 60% ptactwa regionu (rokitniczka, potrzos, brzęczka, trzcinniczek, krzyżówka) występują tu także liczne gatunki ptactwa typowo bagiennego, charakterystycznego właśnie dla doliny Narwi. Można tu wymienić między innymi kropiatkę, zielonkę, rybitwę czarną, bąka, błotniaka stawowego. Narwiański Park Narodowy jest uznawany za ostoję lęgową ptactwa wodno - błotnego o znaczeniu międzynarodowym i europejskim. Dolina Narwi jest obszarem lęgowym dla 1% całej populacji ptactwa europejskiego co najmniej 10 gatunków. Występują tu także trzy gatunki ptaków zagrożonych wyginięciem w skali światowej, a więc bielika, derkacza i wodniczki.
Dodatkowo w Parku występuje ponad 40 gatunków ssaków, w tym niewielka ilość łosia i wydry, a także liczne bobry. Dodatkowo rozlewiska wodne są doskonałym środowiskiem dla rozwoju ryb (22 gatunki). Poza tym odnotowano występowanie 13 gatunków płazów.
Park jest nie tylko ostoją naturalnego ekosystemu, ale także zawiera znane zabytki budownictwa takie, jak reduta obronna "Koziołek", tradycyjna zabudowa wsi, wiatraki, krzyże i kapliczki przydrożne, zagrody i domu kryte strzechą. Dodatkowo w Surażu otwarte jest prywatne muzeum archeologiczne Władysława Litwińczuka. Atrakcją turystyczną są przejażdżki tradycyjnymi łodziami "pychówkami", które kiedyś były wykorzystywane do przewozu siana i połowu ryb. W Kurowie w zabytkowym dworku mieści się siedziba władz Parku oraz centrum informacyjne.
