utwory przedstawiające pasterzy, rybaków, myśliwych, wieśniaków, którzy żyją z dala od miast, w zgodzie z naturą. Podstawowe motywy tej literatury znalazły się już u Teokryta (III w. p.n.e.). Od niego też pochodzą typowe imiona bohaterów: Dafnis, Chloe, Galatea itp. oraz nazwa gatunku: idylla, czyli sielanka.
Tematyka pastoralna występowała we wszystkich epokach, nawiązujących do antyku: w renesansie, klasycyzmie, a także w poezji rokoka i sentymentalizmu. Epicki obraz życia pasterzy zawierały romanse pastoralne. Wykształcił się też dramat pasterski.
Ponieważ wszystkie te gatunki uległy w XVIII w. silnemu skonwencjonalizowaniu, nasilenie tendencji realistycznych doprowadziło do zaniku literatury pastoralnej, zastąpienia jej utworami, opartymi na obserwacji prawdziwego życia na wsi. Natomiast motywy i bohaterowie tej literatury stawali się przedmiotem ironicznych ujęć, np. w Galatei M. Cervantesa. sielanka, Arkadia.
Potrzebujesz pomocy?
To ci się przyda
Sprawdź to
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
Polecamy na dziś
Prywatność. Polityka prywatności. Ustawienia preferencji. Copyright: INTERIA.PL 1999-2025 Wszystkie prawa zastrzeżone.