Taniec symbolizuje kosmogonię, kult słońca, odrodzenie się z chaosu, przemianę, życie, deszcz, wyzwolenie, poświęcenie, modlitwę, życie bogów, ideę, opowieść, radość, rytuał kultowy, poświęcenie, uczucie, beztroskę, żywotność, porozumienie, poezję, muzykę, zaloty, rozpustę, wyuzdanie, płodność, wojnę, przekleństwo, śmierć, żałobę.
TANIEC - SYMBOL TRIUMFU: Taniec izraelskich kobiet po opuszczeniu przez Żydów Egiptu i przejściu przez Morze Czerwone. Wtedy to: "Miriam, siostra Aarona, wzięła bębenek do ręki, a wszystkie kobiety szły za nią w pląsach i uderzały w bębenki. A Miriam przyśpiewywała im:
Śpiewajmy pieśń chwały na cześć Pana,
Bo swą potęgę okazał,
Gdy konie i jeźdźców ich
Pogrążył w morzu" (Księga Wyjścia).
TANIEC KULTOWY: Święta ku czci Dionizosa, boga winnej latorośli, uświetnione były tańcem, poprzez który składano hołd bogu.
TANIEC ZATRATY: Utwór nawiązuje do średniowiecznego tańca śmierci - danse macabre. Średniowieczne malowidła ukazywały śmierć jako kościotrupa prowadzącego taneczny korowód, składający się z ludzi różnych stanów. Taniec śmierci miał przypominać ludziom: memento mori (pamiętaj, że umrzesz).
TANIEC RADOŚCI: Panna II wychwala zalety tańca, podczas święta sobótki. W noc świętojańską śpiewano i tańczono przy płonącym ognisku, witając nadchodzące lato.
"To moja największa wada,
że tańcuję bardzo rada...".
TANIEC - SYMBOL JEDNOŚCI NARODOWEJ: Wielka uczta w Soplicowie ku czci generałów, wodzów wojsk polskich podążających z Napoleonem do Rosji uświetniona została staropolskim polonezem. Prowadził go z fantazją Podkomorzy, a jego partnerką w tańcu była Zosia. Polonez ten stał się symbolem starego, odchodzącego w przeszłość świat szlacheckiego:
"Ach, to może ostatni, patrzcie, patrzcie młodzi
Może ostatni, co tak poloneza wodzi!".
TANIEC UPIORNY, TANIEC ORGIASTYCZNY: W czasie obrzędów nowej wiar, na ruinach zamku arystokracji, na gruzach starego świata Leonard odprawia upiorny taniec triumfu i zwycięstwa. Wzywa do siebie kobietę, którą nazywa oblubienicą, z nią rozpoczyna orgiastyczny taniec.
TANIEC MGIEŁ - SYMBOL ULOTNOŚCI, DELIKATNOŚCI, NIEPOCHWYTNOŚCI, WYJĄTKOWOŚCI CHWILI: Tańczą w wierszu mgły, które nasuwają skojarzenia ulotności, niepowtarzalności chwili. Mgły zostały upersonifikowane, zachowują się jak delikatne młodziutkie dziewczyny:
"Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie,
lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie...".
TANIEC - SYMBOL NARODOWEJ BEZSILNOŚCI, MARAZMU: Chocholi taniec, będący finałem dramatu jest symbolem marazmu, zniewolenia społeczeństwa polskiego, niezdolnego do walki o niepodległość.
"Tańczy, tańczy cała szopka,
a cyś to ty za parobka?".
TANIEC - SYMBOL ŻYWIOŁOWOŚCI, WIGORU: Wesele Macieja Boryny z Jagną uświetnione było tańcami. Tańczono krakowiaki, mazury, obertasy, których opis zajmuje sporo miejsca. Ukazany został również taniec państwa młodych: "... Boryna do Jagny skoczył, przygarnął ją krzepko i z miejsca rymnął takiego oberka, aż dyle zaskowyczały, a on miał po izbie, zawracał, podkówkami trzaskał...".
UPIORNY POCHÓD PLĄS LUDZKOŚCI W DZIEŃ SĄDU: W kategoriach upiornego tańca można opisywać pochody ludzi, którzy w męce przemierzają ziemię, pozbawieni opieki Boga, narażeni na Jego gniew, poddani władzy szatana, dążą ku zagładzie.
TANIEC - SYMBOLICZNA UCIECZKA OD WOJNY. Utwór zbudowany został z serii impresjonistycznych obrazów skonstruowanych z dźwięków, barw i światła ("wyblakłe nutki", "anemiczne pączki ciszy", "w zielonych okien ramie", "srebrzysty gotyk"). Wyobraźnia poety ucieka od okropności wojny i maluje chwile szczęścia, zabawy, tańca i piękna:
"ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
jak fotografia wszystkich wiosen".
Wizja tańczących na moście par, w krajobrazie bujnej przyrody, na tle delikatnych gotyckich budowli, tworzy atmosferę lekkości, wdzięku i swobody.
TANIEC NA GRUZACH WARTOŚCI: Edek - zwycięzca wraz z Eugeniuszem - oportunistą tańczy popularne tango "La Cumparsita". Taniec ten jest symbolem totalitaryzmu, zwycięstwa tępej, prymitywnej siły nad intelektem. Oznacza też zwycięstwo tandetnej kultury masowej.
Wielu krytyków kojarzyło tango z dramatu Mrożka z chocholim tańcem z Wesela S. Wyspiańskiego. U Mrożka tango jest najpierw przejawem buntu wobec skostniałych tradycji i norm. Stomil przypomina Arturowi, iż w dawnych czasach zatańczenie tanga wymagało wielkiej odwagi. W scenie finałowej tango jest już tylko przejawem siły, formą zapanowania Edka nad Eugeniuszem, a co za tym idzie, nad całym społeczeństwem. W Weselu taniec jest symbolem marazmu, bezsilności, apatii. W swoim dramacie Wyspiański demaskuje mit o możliwości zjednoczenia inteligencji i chłopów we wspólnej walce o wyzwolenie. W Tangu Mrożek demonstruje zwycięstwo chama nad inteligencją. Tango, którego motyw przewija się w dramacie Mrożka to taniec argentyńskich pasterzy bydła, wzorowany na hiszpańskiej habanerze. W latach dwudziestych XX wieku taniec ten stał się ogromnie popularny w całej Europie. Zmysłowość tanga stała się wyzwaniem wobec europejskich konwencji i konwenansów. Tańcząc tango Stomil przeciwstawiał się więc całej kulturze europejskiej.
TANIEC - ANARCHIA, CHAOS: Pijacki taniec w hotelu "Monopol" jest wyrazem bezładu, anarchii i chaosu panującego w powojennej Polsce.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
