po spaleniu Jana Husa na soborze w Konstancji wśród husytów czeskich wyłoniło się ugrupowanie bardzo radykalne (taboryci), które chciało obalenia istniejącego porządku społecznego i zniesienia obrzędów religijnych. Na jego czele stanął Žižka; wkrótce w Czechach rozgorzały walki.
Przerażeni radykalizmem taborytów umiarkowani husyci (utrakwiści, kalikstyni) rozpoczęli rokowania z Zygmuntem Luksemburskim - chcieli, by przywrócił w Czechach pokój. Cesarz nie chciał jednak rozmawiać z heretykami i zażądał bezwarunkowej kapitulacji oraz kazał powiesić przywódców powstania przeciwko niemieckiemu patrycjatowi. To na nowo roznieciło walki.
W 1420 r. uchwalono tzw. cztery artykuły praskie (wolne głoszenie słowa bożego, komunia pod dwiema postaciami, odebranie duchowieństwu świeckiej władzy i posiadłości, karanie grzechów ciężkich przez władze świeckie).
Choć taboryci i utrakwiści wspólnie występowali przeciwko cesarzowi (sejm czeski zdetronizował go), to mieli różne poglądy na politykę państwa. Wkrótce doszło do wojny domowej, w której zwyciężyli utrakwiści. Podjęli oni rokowania z soborem bazylejskim i zawarli w 1436 r. tzw. kompaktaty praskie. Kościół czeski uzyskał autonomię (komunia pod dwiema postaciami).
Potrzebujesz pomocy?
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
