Hamlet - geneza utworu i gatunek
Geneza „Hamleta” Williama Szekspira jest tematem wielu spekulacji i teorii. Jedną z możliwych inspiracji dla Szekspira mogła być legenda o Hamlecie z XII-wiecznej kroniki duńskiej Saxo Grammaticusa. Wiele wskazuje na to, że Szekspir korzystał z francuskiego przekładu Belleforesta z 1582 r. Trzeba tu dodać, że autor nie kopiował całej fabuły, a jedynie czerpał z jej wątków i bohaterów.
Nie jest także jasne, kiedy sztuka Szekspira została napisana. Prawdopodobnie historia Hamleta wystawiana była jeszcze w 1550 r. i wiele wskazuje na to, że jej autorem był niejaki Tomasz Kyd, autor „Tragedii hiszpańskiej”. Wiadomo to jedyne ze wzmianek, ale w 1600 r. Ben Jonson wystawił w Londynie przerobioną przez siebie „Tragedię hiszpańską”, osiągając sukces. Również tu można szukać inspiracji szekspirowskiego „Hamleta”.
Wydanie „Hamleta” Williama Szekspira również nie jest jednoznaczne. Tzw. pierwsze quarto ukazało się w 1603 r., a drugie i najpełniejsze – w 1604 r. Wreszcie w 1623 r. wydano folio (zbiór), który wydaje się najpełniejszy i opracowany został prawdopodobnie na podstawie egzemplarzy suflerskich teatru „The Globe”.
Gatunek – dramat elżbietański: gatunek literacki rozwijający się w okresie panowania Elżbiety I (1558–1603) w Anglii, którego najwybitniejszym przedstawicielem był William Szekspir. Charakteryzuje się on bogatą fabułą, złożonymi postaciami oraz głębokimi refleksjami nad ludzką naturą i moralnością. Dramat elżbietański często poruszał tematy społeczne, polityczne i religijne, angażując widza w dyskusję nad obowiązkami jednostki wobec społeczeństwa i władzy. Ważnym elementem tego gatunku są także wyraziste monologi i dialogi, które pozwalają autorowi na rozwinięcie charakterów oraz przekazanie głębszych treści.
