Kwiatki świętego Franciszka - geneza i gatunek utworu
Przypuszcza się, że Kwiatki świętego Franciszka powstały w XIII wieku. Nie ma pewności co do autorstwa, jednak przypisuje się je Ugolinowi z Montegiorgio. Kwiatki świętego Franciszka to zbiór pewnego rodzaju opowiadań, dotyczących działalności biednego z Asyżu. Tekst jest poprzedzony Pieśnią słoneczną, a autorstwo przypisuje się świętemu Franciszkowi. Kwiatki świętego Franciszka to jedno z najbardziej znanych utworów średniowiecznych. Dzieło literackie zostało przełożone na wszystkie języki świata, wznawiane do dziś. W swoim założeniu Kwiatki świętego Franciszka mają prostą narrację. Układ dzieła literackiego jest w pewnym porządku chronologicznym (fragmenty).
Wartości świętego Franciszka z Asyżu miały swój wpływ przez kolejne stulecia. Wielu współczesnych artystów inspiruje się tym dziełem. Kwiatki świętego Franciszka to opowieść o życiu i aktywności świętego Franciszka. Dzieło literackie nawiązuje do radosnej i prostej postawy cieszenia się każdym dniem, afirmacji życia. W celu pełnego zrozumienia Kwiatków świętego Franciszka należy odwołać się do franciszkanizmu. Jest to filozofia życia świętego Franciszka z Asyżu. Franciszkanizm cechuje się prostotą, chwytaniem chwil, radosnej wiary płynącej prosto z serca i wnętrza człowieka. Tym samym, za filozofią świętego Franciszka kryje się wszechobejmująca miłość do otaczającego świata i stworzenia. Zdaniem świętego Franciszka należy kochać każdą żywą istotę na tej ziemi. Należy odnajdywać dobro we wszystkim, co nas otacza. Wszechobejmująca miłość nawiązuje do ewangelicznych zasad moralnych. Franciszkanizm to także ubóstwo, moralność i braterstwo. Święty Franciszek uznawany jest za symbol reformatora Kościoła katolickiego, który wówczas był w poważnym kryzysie. Kwiatki świętego Franciszka z Asyżu to średniowieczny zbiór anonimowych opowiadań, przedstawiający w magicznej konwencji dzieje życia świętego oraz jego znajomych i przyjaciół.
