Balladyna - znaczenie tytułu
„Balladyna” Juliusza Słowackiego to utwór rozgrywający się w świecie bardzo niejednorodnym, w którym miesza się to, co ludzkie z tym, co pozaludzkie, ponadnaturalne; to, co prywatne i indywidualne z tym, co polityczne i społeczne; w końcu to, co historyczne z tym, co literackie. Słowacki bardzo wyraźnie podkreśla to w liście dedykacyjnym skierowanym do Zygmunta Krasińskiego. Niemniej istotną wskazówką jest tutaj także tytuł dramatu. Oczywiście wskazuje on na główną bohaterkę utworu i postać, wokół której ogniskują się właściwie wszystkie wydarzenia w utworze. Tytuł ten jednak, podobnie jak samo imię bohaterki, wyraźnie nawiązuje do popularnego w romantycznie gatunku literackiego, jakim była ballada. Sam Słowacki tego typu utworów raczej nie pisał, ale „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza uchodziły przecież za tom otwierający w ogóle polski romantyzm. Ballada jest typowo romantycznym gatunkiem, ponieważ to forma synkretyczna, łącząca w sobie lirykę, epikę i elementy dramatu, co w XIX wieku autorom, którzy chętnie łamali sztywne granice podziałów gatunków i rodzajów literackich, bardzo odpowiadało.
Tytuł „Balladyny” można więc traktować jako wskazówkę z poziomu metatekstowego, która informuje już na samym początku, że czytelnik/widz będzie miał do czynienia ze światem, gdzie mieszać się będą elementy realistyczne, prawdopodobne, fantastyczne, baśniowe, polityczne i historyczne.
